уле́гчыся сов.

1. уле́чься; уложи́ться;

у. спаць — уле́чься спать;

тут це́сна, усе́ не ўля́жамся — тут те́сно, все не уля́жемся;

2. (уплотниться под действием собственной тяжести) слежа́ться, улежа́ться;

се́на ўлягло́ся — се́но слежа́лось (улежа́лось);

3. (о пыли) осе́сть, уле́чься;

пыл улёгся — пыль осе́ла (улегла́сь);

4. перен. (успокоиться, ослабнуть) уле́чься, ути́хнуть;

ве́цер улёгся — ве́тер ути́х;

хвалява́нне ўлягло́ся — волне́ние улегло́сь (ути́хло)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

хвілі́на ж.

1. (короткий промежуток времени) мину́та, моме́нт м., миг м.;

2. (мера времени) см. міну́та;

з ~ны на ~ну — с мину́ты на мину́ту;

у во́льную ~ну — в свобо́дную мину́ту;

у адну́ ~ну — в оди́н моме́нт;

пад уплы́вам ~ныпод влия́нием мину́ты;

спра́ва адно́й ~ны — мину́тное де́ло;

адну́ ~ну — одну́ мину́ту; оди́н моме́нт;

у гэ́ту ~ну — в э́тот моме́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

горе́ть несов., в разн. знач. гарэ́ць; (о жжении — ещё) пячы́;

дрова́ горя́т дро́вы гара́ць;

щёки горя́т шчо́кі гара́ць;

горе́ть жела́нием гарэ́ць жада́ннем;

гори́т во рту пячэ́ ў ро́це;

гори́т лицо́ гары́ць твар;

голова́ (душа́) гори́т галава́ (душа́) гары́ць;

де́ло (рабо́та) гори́т рабо́та гары́ць;

земля́ гори́т под нога́ми зямля́ гары́ць пад нага́мі;

не гори́т (не спеши) не гары́ць;

глаза́ горя́т во́чы гара́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

подвёртываться

1. (завинчиваться немного) падкру́чвацца;

2. (загибаться — о краях) падго́ртвацца; (о рукавах) зака́свацца; (о штанах) падка́свацца;

3. (о ноге) падваро́чвацца, выкру́чвацца; (при вывихе) выві́хвацца, спрыві́львацца;

4. (оказываться) трапля́цца; (попадать) трапля́ць;

подвёртывается удо́бный слу́чай трапля́ецца зру́чны вы́падак;

не подвёртывайся мне по́д руку не трапля́йся (не лезь, не падла́зь) мне пад ру́ку;

5. страд. падкру́чвацца; падго́ртвацца; зака́свацца; падка́свацца; падмо́твацца; падваро́чвацца, выкру́чвацца; выві́хвацца; см. подвёртывать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

подчиня́ть несов.

1. (покорять) пакара́ць;

2. (ставить в зависимость) падпарадко́ўваць;

подчиня́ть своё поведе́ние устано́вленным пра́вилам падпарадко́ўваць свае́ паво́дзіны вы́значаным пра́вілам;

подчиня́ть кого́-л. своему́ влия́нию падпарадко́ўваць каго́е́будзь свайму́ ўплы́ву;

подчиня́ть зако́ну падпарадко́ўваць зако́ну;

3. (ставить под непосредственное руководство — по службе, работе) паднача́льваць;

4. грам. падпарадко́ўваць;

одно́ гла́вное предложе́ние мо́жет подчиня́ть себе́ не́сколько прида́точных адзі́н гало́ўны сказ мо́жа падпарадко́ўваць сабе́ не́калькі дада́ных;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

чу́ять несов.

1. в разн. знач. чуць;

соба́ка чу́ет дичь саба́ка чу́е дзічы́ну;

не чу́ять бо́ли не чуць бо́лю;

2. перен. (предчувствовать) разг. чуць, прадчува́ць, адчува́ць;

чу́ет се́рдце, что де́ло добро́м не ко́нчится чу́е (прадчува́е, адчува́е) сэ́рца, што спра́ва дабро́м не ско́нчыцца;

ног под собо́ю не чу́ять ног пад сабо́й не чуць;

чу́ет ко́шка, чьё мя́со съе́ла посл. чу́е ко́шка, чыё мя́са з’е́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Тлець, тле́цца ’гніючы, разбурацца’, ’гарэць без полымя’, ’гніць, трухлець, парахнець’ (ТСБМ, Гарэц., Некр. і Байк.), ’гарэць без полымя’; ’гніць’, (Ласт., ТС), tly ’бедаваць, цярпець нястачу’ (Федар. 4), тлі͡еті ’гніць, слаба гарэць’ (Вруб.), ст.-бел. тлети ’тс’ (XV ст., КГС), сюды ж тліць ’ператвараць у прах’ (Нас.). Укр. тлі́ти ’гнісці, распадацца, разбурацца’, рус. тлеть ’тс’, ’гарэць без полымя’, польск. tleć ’тс’, н.-луж. tłaś ’гнісці, разбурацца’, в.-луж. tłać ’тс’, чэш. tlít ’гнісці; павольна гаснуць’, славац. tlieť ’павольна гаснуць, тлець’, славен. tléti ’ціха без полымя гарэць; гнісці, распадацца’, макед. тлее ’гаснуць’, балг. тле́я ’гарэць без полымя; гнісці’, ст.-слав. тьдѣти ’тлець, гнісці, псавацца, гінуць’. З прасл. *tьlěti ’тлець’, звязанага з *tьliti ’губіць, псаваць’ і роднаснага да лат. tilt ’мякчэць, выбельвацца (пра лён)’. Лічаць верагоднай і сувязь з літ. tìlti ’сціхаць, замаўкаць’, tylė́ti ’маўчаць’, tylùs ’ціхі, маўклівы’, грэч. τέλμα ’калюжа, балота’, τελμίς ’гніль, твань’, арм. tełm, tiłm ’глей, гразь’, і.-е. *tel‑ ’быць ціхім’. Мартынаў (Язык, 30–31, 88) лічыць прасл. *tьlěti роднасным да *tьlo ’апрацаваная (выпаленая) зямля’, якое параўноўваецца з прагерм. tila, гоц. til ’урадлівая зямля’, асец. tillaeg ’ураджай’; паводле Куркінай (Этнолингвистика, ономастика, этимология. Екатеринбург, 2009, 151), *tьlo ’тс’ ад *tьlěti ’гарэць без полымя’, параўн. рус. дыял. тлиль ’выпаленае месца ў лесе’, ’выпалены ўчастак ў лесе, што засяваецца і дае добры ўраджай’, якое суадносіцца з серб.-харв. тљати ’спаць’, адсюль развіццё прыметы ’слабое праяўленне дзеяння, працэсу’ ў ’гарэць без полымя’. Фурлан (Бязлай, 4, 187) на падставе тло н. р., да тла: дровы догорѣли до тла (Нас.), ст.-слав. тьло, тьлꙗ ’цвёрдая зямля’, стараж.-рус. тьло ’зямля; под’ выводзіць адназоўнікавыя дзеясловы прасл. *tьlěti, *tьliti, роднасныя прасл. *toliti ’заміраць, супакойваць’ (гл. таліць1). Гл. яшчэ Фасмер, 4, 64; Махэк₂, 645; ЕСУМ, 5, 583; Борысь, 634 (адназоўнікавы дзеяслоў з семантыкай ’ператварацца ў зямлю’); Жураўлёў, Язык и миф, 110–111.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

губля́ць несов.

1. в разн. знач. теря́ть; (листья, перья и т.п. — ещё) роня́ть;

г. кні́гі — теря́ть кни́ги;

дрэ́вы ~ля́юць лі́сце — дере́вья роня́ют (теря́ют) ли́стья;

г. даро́гу — теря́ть доро́гу;

2. тра́тить;

г. ма́рна час — тра́тить зря вре́мя;

г. з вачэ́й (з во́ка) — теря́ть и́з виду;

няма́ чаго́ г. — не́чего теря́ть;

г. галаву́ — теря́ть го́лову;

г. гле́бу пад нага́мі — теря́ть по́чву под нога́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

прытулі́цца сов.

1. (да каго, чаго) прижа́ться (к кому, чему), прильну́ть (к кому, чему), прини́кнуть (к кому, чему), припа́сть (к кому, чему); прислони́ться (к чему);

дзяўчы́нка ~лі́лася да ма́ці — де́вочка прижа́лась (прильну́ла) к ма́тери;

п. да сцяны́ — прислони́ться к стене́;

2. прям., перен. приюти́ться;

ла́стаўка ~лі́лася пад страхо́й — ла́сточка приюти́лась под кры́шей;

ля ракі́ ~лася мале́нькая ха́тка — у реки́ приюти́лась ма́ленькая избу́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пада́цца сов.

1. в разн. знач. пода́ться; (подвинуться, уклониться немного в сторону, вперёд, назад — ещё) приня́ть;

дзве́ры падалі́ся пад на́ціскам нато́ўпу — дверь подала́сь под давле́нием толпы́;

нато́ўп пада́ўся ўбок — толпа́ подала́сь в сто́рону;

машы́на падала́ся наза́д — маши́на приняла́ наза́д;

ён пада́ўся ў аграно́мы — он пода́лся в агроно́мы;

п. на по́ўдзень — пода́ться на юг;

2. перен. (заметно ухудшиться, ослабеть, постареть) сдать;

3. разг. почу́диться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)