Verbum

бэ́та, ‑ы, ДМ бэце, ж.

Назва другой літары грэчаскага алфавіта.

•••

Бэта-прамені — патокі электронаў ці пазітронаў, што выпраменьваюцца радыеактыўнымі рэчывамі.

выпа́рнік, ‑а, м.

1. Назва прылад, установак, прызначаных для выпарвання вадкасцей.

2. Прылада для вымярэння колькасці вады, якая выпараецца з глебы.

агітпро́п, ‑а, м.

Скарочаная назва аддзелаў агітацыі і прапаганды пры ЦК і мясцовых камітэтах ВКП(б), якая ўжывалася да 1934 г.

ко́ся, ‑і, м.

Ласкальная назва каня. «Но, но, кося, — падахвочвалі мы яго. — Уставай, даражэнькі. А то так і ногі выцягнеш». Якімовіч.

лазо́ўка, ‑і, ДМ ‑зоўцы, ж.

1. Адзін з гатункаў канюшыны, які дае два ўкосы ў год.

2. Народная назва лазаніцы.

лапары́, ‑оў; адз. лапар, ‑а, м.; лапарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. лапаркі, ‑рак; ж.

Распаўсюджаная ў навуковай літаратуры назва саамаў.

малару́сы, ‑аў; адз. маларус, ‑а, м.; маларуска, ‑і, ДМ ‑русцы; мн. маларускі, ‑сак; ж.

Афіцыйная назва ўкраінцаў у дарэвалюцыйнай Расіі.

та́зы, ‑аў; адз. таз, ‑а, м.

Мясцовая назва часткі ўдыгейцаў, якія перайшлі да аседласці і засвоілі элементы культуры кітайцаў і маньчжураў.

факі́р, ‑а, м.

1. Мусульманскі вандроўны манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.

2. Еўрапейская назва вандроўных фокуснікаў, якія дэманструюць розныя цуды.

[Араб. fagīr — бядняк, жабрак.]