эзо́повский эзо́паўскі;

эзо́повский язы́к эзо́паўская мо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

першаэлеме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Асноўны, галоўны элемент, састаўная вызначальная частка чаго-н.

Першаэлементам літаратуры з’яўляецца мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́сны², -ая, -ае.

Які вымаўляецца, не пісьмовы.

Вусная заява.

Вусная мова.

Вусная народная творчасць.

|| наз. ву́снасць, -і, ж. (спец.).

В. судовага разбору.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

санскры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Літаратурная мова старажытнай Індыі; санскрыцкая мова.

[Санскр. samskrta — літаральна апрацаваны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгово́рный гутарко́вы, размо́ўны;

разгово́рный язы́к гутарко́вая мо́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́мбрский ист. у́мбрскі;

у́мбрский язы́к у́мбрская мо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сербскахарва́цкі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: сербскахарвацкая мова — мова сербаў, харватаў, чарнагорцаў і баснійцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упрыгажэ́нства, -а, н.

У архітэктуры, а таксама ў мастацкай і публіцыстычнай мове: імкненне да лішніх, неапраўданых аздабленняў.

Выразная мова, тонкі гумар не патрабуюць упрыгажэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэлье́фны, -ая, -ае.

1. гл. рэльеф.

2. Выпуклы, які выступае над паверхняй.

Рэльефная карта.

3. перан. Выразны, ясны (кніжн.).

Рэльефная мова.

|| наз. рэлье́фнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Lándessprache

f -, -n нацыяна́льная мо́ва, мо́ва краі́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)