наслаждаться це́шыцца (кім, чым); мець (атры́мліваць) асало́ду (уце́ху) (ад каго, чаго);

наслажда́ться прекра́сными стиха́ми з асало́дай чыта́ць (слу́хаць) цудо́ўныя ве́ршы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

прозыва́ться прост.

1. празыва́цца, мець мяну́шку; см. прозва́ться;

2. зва́цца, празыва́цца;

он прозыва́ется Влади́миром Никола́евичем ён заве́цца (празыва́ецца) Уладзі́мірам Мікала́евічам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

полу́шка ж., уст. паўгро́ша м.; шэ́лег, -га м.;

не име́ть ни полу́шки не мець ні гро́ша (ні шэ́лега, ні капе́йкі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

у́держ / без у́держу без упы́ну (упы́нку);

не знать у́держу не мець (не ве́даць) упы́ну (упы́нку);

нет у́держу няма́ ўпы́ну (упы́нку).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

bwalten

аддз. vi канц. мець ме́сца, улада́рыць, панава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tenderen

vi схіля́цца (да чаго-н.), мець наме́р [тэндэ́нцыю]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

nnehaben

* аддз. vt мець, займа́ць (месца, кватэру, пасаду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

enjoy

[ɪnˈdʒɔɪ]

v.t.

1) це́шыцца; мець асало́ду або́ прые́мнасьць; быць задаво́леным

to enjoy life — це́шыцца жыцьцём

to enjoy a visit — прые́мна гасьцява́ць

How did you enjoy the book? — Як вам спадаба́лася кні́га?

2) мець; карыста́цца

to enjoy good health — мець до́брае здаро́ўе

to enjoy rights — карыста́цца права́мі

- enjoy oneself

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Няйма́ць (ня ймаць) ’не мець, не браць (веры)’ (Гарэц., Др.-Падб.). Да імаць (гл.), параўн. няймаверны ’неспагадлівы’ (Сл. ЦРБ). Сюды ж нейма́цца ’не шчасціць, не шанцаваць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Няха́цца (няхацьца) ’нянчыцца, займацца чым-небудзь дзеля забавы; мець любоўныя дачыненні’, няханне ’забава з чым-небудзь; маруднае выкананне чаго-небудзь’ (Нас.). Відаць, «спешчаная» форма ад нянчыцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)