сістэматызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Прывесці (прыводзяць) у сістэму (у 1, 2, знач.). Трэба дакументы сістэматызаваць, нарабіць ім рэестры, каб было добра відаць, што, адкуль і куды ідзе. Скрыган. [Вольга:] — Лёня мне кажа: у цябе, маўляў, ёсць здольнасць сістэматызаваць і аналізаваць факты. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацыдафі́лія ацыдафілі́я

(ад лац. acidus = кіслы + -філія)

здольнасць клетак і тканак жывёлы або расліны афарбоўвацца кіслымі фарбавальнікамі (параўн. базафілія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

біялака́цыя

(ад бія- + лакацыя)

здольнасць жывёл вызначаць становішча якога-н. аб’екта адносна саміх сябе або сваё месцазнаходжанне ў прасторы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

індукты́ўнасць

(ад індуктыўны)

фізічная велічыня, якая характарызуе здольнасць правадніка накопліваць энергію магнітнага поля, калі ў ім працякае электрычны ток.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Hören

n -s слых, здо́льнасць чу́ць

◊ es vergíng ihm ~ und Séhen — ён зусі́м разгубі́ўся, збянтэ́жыўся ≅ у яго́ галава́ закруці́лася

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ге́ній м

1. (здольнасць) Genie [ʒe´ni:] n -s, -s, Schöpferkraft f -;

2. (вялікі чалавек) Geníe [ʒe´ni:] n, geniáler Mensch;

◊ до́бры ге́ній Génius m -, -ni¦en, Schútzgeist m -(e)s, -er;

злы ге́ній böser Geist

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

kredytowy

kredytow|y

крэдытны;

gwarancje ~e — крэдытныя гарантыі;

pomoc ~а — крэдытная дапамога;

obrót ~y — крэдытны абарот;

zdolność ~a — крэдытная здольнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апатрапе́й

(гр. apotropaios = які адводзіць бяду)

прадмет, выява або дзеянне, якім прыпісваюць магічную здольнасць засцерагаць ад няшчасця і злога духу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

артатрапі́зм

(ад арта- + трапізм)

здольнасць бакавых органаў раслін расці паралельна на-прамку раздражнення (святла, хімічнага рэчыва і інш.); параўн. плагіятрапізм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дысаго́нія

(ад rp.dissos = падвойны + goneia = зараджэнне)

здольнасць некаторых грэбнявікоў размнажацца палавым спосабам у лічынкавай стадыі, а затым у дарослым стане.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)