Руці́на ’боязь змен, застой, кансерватыўнасць, адсутнасць пачуцця новага’ (ТСБМ). З заходнееўрапейскіх моў, крыніцай для якіх было франц.routine ’спрыт; уменне; руціна; коснасць’ < route ’дарога, шлях, напрамак, наезджаны шлях’ (Чарных, 2, 128–129).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
няўва́гаж.
1. (адсутнасць, недахопувагі) Únaufmerksamkeit f -, Únachtsamkeit f -; Áchtlosigkeit f -; Zerstréutheit f - (рассеянасць);
2. (непавага, раўнадушша) Únaufmerksamkeit f -, Rücksichtslosigkeit f -; Níchtachtung f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
няя́ўкаж. Níchterscheinen n -s; Férnbleiben n -s; Ábwesenheit f - (адсутнасць);
няя́ўка ў судюрыд. Níchterscheinen vor Gerícht;
няя́ўка з няўва́жнай прычы́ныúnentschuldigtes Férnbleiben
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нерашу́часць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан нерашучага; адсутнасць рашучасці. Мішурын пастаяў у нерашучасці і пасля пачаў паволі збірацца ў дарогу.Чорны.[Мучаідзе] праявіў нерашучасць толькі таму, што не быў у дастатковай меры смелым.Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няво́пытнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць нявопытнага; адсутнасць, недахоп вопыту. [Надзя] па гарачцы, па сваёй дзіцячай нявопытнасці можа нарабіць глупства, палезе ў самае пекла, і пасля .. [Слесарэнка] не даруе сабе, што не здолеў спыніць, уберагчы яе.Бураўкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
беззяме́лле, ‑я, н.
Адсутнасць або недахоп зямлі, неабходнай для жыцця чалавека. Кравец Самабыль радзіўся і вырас у вёсцы. Прафесіі свае не любіць: горкая бядота, беззямелле змусілі яго шукаць іншага спосабу да жыцця.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бескане́чнасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць бесканечнага; адсутнасць пачатку і канца. Бесканечнасць матэрыяльнага свету.// Тое, што не мае канца ці здаецца такім; бясконцасць. Бесканечнасць рэек. Бесканечнасць мора.
2. Уяўная велічыня, большая за ўсякую дадзеную.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слабахара́ктарнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць слабахарактарнага; адсутнасць цвёрдага характару, моцнай волі. І вось Макар ідзе па вуліцы, скардзіцца некаму нябачнаму на непагадзь, лае на чым свет стаіць жонку і праклінае сябе за слабахарактарнасць.Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шасцігадо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які працягваецца шэсць гадоў. Шасцігадовая адсутнасць.// Разлічаны, прызначаны на шэсць гадоў.
2. Узростам у шэсць гадоў. Шасцігадовае дзіця.
3. Які мае адносіны да шасцігоддзя (у 2 знач.). Шасцігадовы юбілей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тарка́н ’таракан’ (Нас., Жд. 1), тарка́нік, таркано́к ’малады таракан’ (Нас.). Гл. таракан; адсутнасць поўнагалосся тлумачыцца “падтрымліваючым уплывам” цюркскіх моў, калі прыняць сувязь са ст.-цюрк.таркан ’ганаровы тытул’, гл. Дабрадомаў, Бел. лекс., 43.