Verbum

высако́сны,

У выразе: высакосны год — кожны чацвёрты год, які мае ў лютым 29, а не 28 дзён.

вы́хадка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Учынак, які парушае агульныя нормы паводзін.

Непрыстойная в.

вяры́цельны, -ая, -ае.

У выразе: вярыцельная грамата — урадавы дакумент, які сведчыць аб назначэнні каго-н. дыпламатычным прадстаўніком.

гарналы́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца гарналыжным спортам.

|| ж. гарналы́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

архаі́чны, -ая, -ае.

Які ўяўляе сабою архаізм, уласцівы даўніне; старадаўні, устарэлы.

А. стыль.

|| наз. архаі́чнасць, -і, ж.

арыенці́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прадмет, на які арыентуюцца.

Выбраць правільны а.

|| прым. арыенці́рны, -ая, -ае.

асноватво́рны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ляжыць у аснове, бярэцца за аснову чаго-н., галоўны.

Асноватворныя навуковыя працы.

афтальмало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца хваробамі вачэй, іх лячэннем і прафілактыкай.

|| прым. афтальмалагі́чны, -ая, -ае.

баксёр¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца боксам.

Б. цяжкай вагі.

|| прым. баксёрскі, -ая, -ае.

безгало́вы, -ая, -ае.

1. Які не мае галавы, пазбаўлены галавы.

Б. селядзец.

2. перан. Някемлівы, неразумны (разм.).