Verbum

драця́нік, ‑а, м.

Лічынка жука-шчаўкуна, шкодніка сельскагаспадарчых і іншых раслін, якая жыве пад карой дрэў або ў глебе.

дэгенера́цыя, ‑і, ж.

1. Пагоршанне біялагічных і псіхічных адзнак арганізма; выраджэнне.

2. Працэс разбурэння клетак або органаў жывёльных арганізмаў.

[Лац. degenerare — выраджацца.]

дэмілітарыза́цыя, ‑і, ж.

Поўнае або частковае раззбраенне якой‑н. дзяржавы, забарона мець ёй ваенную прамысловасць, рэгулярную армію і пад.

дэндра́рый, ‑я, м.

Участак батанічнага саду або спецыяльны сад, дзе ў адкрытым грунце культывуюцца розныя віды дрэў і кустоў.

[Ад грэч. dendron — дрэва.]

ілжэпрыся́га і лжэпрыся́га, ‑і, ДМ ‑сязе, ж.

Злачынства, якое выражаецца ў ілжывым паказанні суду або следству пад прысягай.

інава́цыя, ‑і, ж.

Новая з’ява ў мове, якая адрознівае яе ад першапачатковага або ранейшага стану. Лексічная інавацыя. Семантычная інавацыя.

[Англ. innovation.]

інгрэдые́нт, ‑у, М ‑нце, м.

1. Састаўная частка якога‑н. злучэння або сумесі.

2. Кніжн. Састаўная частка чаго‑н.

[Ад лац. ingrediens, ingredientis — які ўваходзіць.]

іпаме́я, ‑і, ж.

Павойная травяністая або кустовая расліна сямейства бярозкавых з з буйнымі кветкамі розных колераў у выглядзе званочкаў.

ішэмі́я, ‑і, ж.

Малакроўе органа ці асобнага яго ўчастка з-за абмежаванасці прытоку крыві пры закупорцы або спазмах артэрый.

[Грэч. ischō — затрымліваю і haima — кроў.]

какаі́н, ‑у, м.

Ядавітае рэчыва, якое здабываецца з лісця какаінавага куста і выкарыстоўваецца як мясцовы абязбольваючы або наркатычны сродак.

[Ісп. cacaina.]