іера́рхія, ‑і, ж.

Парадак падпарадкавання, падначаленасць ніжэйшых званняў, чыноў і пад. вышэйшым па строга вызначаных ступенях. Саслоўная іерархія. Царкоўная іерархія.

[Грэч. hierarchia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаба́та, ‑ы, ДМ ‑баце, ж.

Лінія на карце, якая злучае пункты аднолькавых глыбінь вадаёмаў (акіянаў, мораў, азёр і пад.).

[Ад грэч. isos — роўны, аднолькавы і bathos — глыбіня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантава́льнік, ‑а, м.

Спец. Механізм для кантоўкі (паварочвання) загатовак, дэталей вырабаў і саміх вырабаў пры іх апрацоўцы, упакоўцы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...кок, ‑а, м.

Другая частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «кокі», «кок ​3», напрыклад: стрэптакок, стафілакок і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кру́кам, прысл.

У сагнутым стане, нагадваючы крук. Крукам выгнуўшы спіну, [чалавек] з-пад ног вырывае камень і кідае ў камяніцу. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

культыва́тар, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая прылада для рыхлення ўзаранай глебы, міжрадковай апрацоўкі пасеваў, знішчэння пустазелля і пад. Прапашны культыватар. Навясны культыватар.

[Фр. cultivateur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маланкападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на маланку; які нагадвае чым‑н. (формай, імклівасцю і пад.) маланку. Маланкападобны водбліск пражэктара. Маланкападобны рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метамарфі́зм, ‑у, м.

Спец. Працэс ператварэння структуры і саставу горных парод пад уздзеяннем фізічных і хімічных прычын. Метамарфізм горных парод.

[Ад грэч. metamorphō — пераўтвараю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набаранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што і чаго.

Апрацаваць бараной зямлю ў якой‑н. колькасці. Набаранаваў некалькі гектараў пад бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўсе́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца ўседлівасцю. Няўседлівы вучань. □ З гнязда пад дахам птушаня малое, Няўседлівае, выйшла на карніз. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)