Verbum

вуж, вужа́ і (радзей) ву́жа, мн. вужы́, -о́ў, м.

Адна з неядавітых змей сямейства паўзуноў.

Выкручвацца вужом (таксама перан.:

1) падлізвацца, падлашчвацца, дабіваючыся чаго-н.;

2) падманам, хітрасцю старацца выйсці з цяжкага становішча).

|| прым. вужо́вы, -ая, -ае.

вы́кідаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Выкінуць у некалькі прыёмаў (усё, многае).

В. рэчы праз акно.

2. перан. З цяжкасцю выгадаваць (разм.).

В. дзяцей.

|| незак. выкіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выкі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́крут, -у, М -круце, мн. -ы, -аў, м.

1. Незвычайны паварот.

Сцежка з выкрутам.

Скокі з выкрутамі.

2. перан. Прыём з хітрыкамі, які прымяняецца з мэтай дасягнуць чаго-н. або ўхіліцца ад чаго-н.

Гавары без выкрутаў.

галавакружэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Хваравіты стан, пры якім страчваецца пачуццё раўнавагі і чалавеку здаецца, што ўсе прадметы вакол яго кружацца, хістаюцца.

Г. ад малакроўя.

Г. ад поспехаў (перан.: празмернае захапленне сваімі поспехамі, зазнайства ад поспехаў).

гастралёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Артыст на гастролях.

2. перан. Пра таго, хто пастаянна мяняе месца работы, пра выпадковага работніка (разм., неадабр.).

|| ж. гастралёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. гастралёрскі, -ая, -ае.

лама́чча, -а, н., зб.

1. Галлё, сучча, абламаныя часткі дрэў, якія валяюцца ў лесе.

Збіраць л.

2. Ламаныя, непрыгодныя для карыстання або прыгодныя толькі для перапрацоўкі прадметы.

Жалезнае л.

3. перан. Непатрэбныя рэчы (разм.).

Поўная хата л.

міф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Старажытнае паданне аб легендарных героях, багах, аб паходжанні свету і розных з’яў прыроды.

Міфы Старажытнай Грэцыі.

2. перан. Нешта фантастычнае, неверагоднае; выдумка.

М. аб шкоднасці кавы.

|| прым. міфі́чны, -ая, -ае.

імклі́вы, -ая, -ае.

1. Вельмі хуткі, быстры ў руху, у развіцці; энергічны, жвавы.

І. бег.

І. час (перан.: пра хуткасць развіцця).

2. Які выражае парыў, імкненне да чаго-н.; палкі, гарачы.

Імклівая прамова.

|| наз. імклі́васць, -і, ж.

калейдаско́п, -а, м.

1. мн. -ы, -аў. Трубка з люстранымі пласцінкамі і каляровымі шкельцамі, якія пры паварочванні складваюцца ў розныя ўзоры.

2. перан. Хуткая змена разнастайных з’яў (кніжн.).

К. падзей.

|| прым. калейдаскапі́чны, -ая, -ае.

Калейдаскапічная змена ўражанняў.

каніце́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Рабочы каніцельнай вытворчасці.

2. перан. Нерастаропны, марудны чалавек, якому ўласціва запаволенае бесталковае вядзенне справы.

Ён у нас вядомы к.

|| ж. каніце́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. каніце́льшчыцкі, -ая, -ае.