манта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.
Разм. Неразумна траціць што‑н.; марнатравіць. [Даніла:] — Скажаш, каб авёс не мантачылі. Ворыва хутка. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наско́ра, прысл.
Разм. Хутка, наспех. Зрабіць наскора. Паесці наскора. □ К .. [краўцу] падбягалі людзі, наскора віталіся і адбягалі да работы. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парвеню́, нескл., м.
Уст. зневаж. Чалавек, які прабіўся ў вышэйшыя слаі грамадства або хутка дасягнуў высокага службовага становішча; выскачка.
[Фр. parvenu.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перашмыгну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Разм. Хутка і непрыкметна перамясціцца куды‑н. Вавёрка перашмыгнула на другое дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прышыбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак.
Разм. Прыйсці хутка, спорнымі крокамі. [Аўдуля] неўзабаве прышыбавала з ночвамі. Лупсякоў. Дамоў [маці] прышыбавала подбегам. Кірэйчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скорапсава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які хутка псуецца пры звычайных умовах захавання, які патрабуе асобых умоў захавання. Скорапсавальныя прадукты. Скорапсавальны груз.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слабі́цельны, ‑ая, ‑ае.
Які дапамагае хутка спаражніць кішэчнік. // у знач. наз. слабі́цельны, ‑ага, н. Лякарства, якое слабіць. Прымаць слабіцельнае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шу́хнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Разм. Хутка, з шумам упасці адкуль‑н. Адрэзаны кавалак дошкі хруснуў, шухнуўся ўніз. Ставер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абчычы́каць ’абстрыгчы хутка’ (Малько, вусн. паведамл., мядз.). Рэдуплікацыя да чыкаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адны́м лё́там ’хутка, ураз, адным махам’ (Бяльк.) да лётаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)