Разм. Зрабіцца круглейшым; набыць акруглую форму; акругліцца. Алёшка вымыў пражку ў расе і стаў абчышчаць яе ад іржы. Раптам вочы яго акруглелі, на твары з’явілася ні то здзіўленне, ні то спалох.. Значыць, тут ён, бацька, загінуў.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́раваіза́рыва, ‑а, н.
Водбліск пажару, полымя, агнёў і пад. на небе. Зарава электрычных агнёў над гарадком пачало меркнуць, агні — радзець, а гарадок — траціць ад гэтага свае абрысы.Дуброўскі.Закончан бой, і зарыва пажару То ўспыхне, то суцішыцца ў акне.Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уле́ва, прысл.
У левы бок; проціл. управа. Дарога паварочвала то ўправа, то ўлева.Краўчанка.Лена крута павярнула ўлева, ведаючы, што тут жа ўніз вядзе лесвіца.Скрыган.// У левым баку, злева. Улева ад сябе .. [Агапа] ўбачыла ў Любіных руках халацік.Мурашка.Улева прасвечваўся гасцінец.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кагадзе́нареч., обл.
1. когда́-то;
к. ён быў пі́сарам — когда́-то он был пи́сарем;
2. неда́вно, то́лько что;
я ду́маў пра спатка́ную к. дзяўчы́ну — я ду́мал о неда́вно (то́лько что) встре́ченной де́вушке
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ében
1.
a гла́дкі, ро́ўны, пло́скі
2.
advі́менна, менаві́та, якра́з
~ erst [jetzt] — то́лькі што
na ~ — разм.то-та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
апартуні́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Прыхільна апартунізму; то, хто праводзіць палітыку апартунізму. Правы апартуніст. Левы апартуніст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змро́кам, прысл.
Прыцемкам, на змярканні. Змрокам, а то й пазней, хлопцы па адным збіраліся дадому.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віднава́ты, ‑ая, ‑ае.
Не зусім цёмны, крыху светлы. Калі віднаватая ноч, то працуюць і ноччу.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упапа́д, прысл.
Дарэчы, слушна. Рыгор разумеў Сёмку, і калі судзіў аб ім, то судзіў упапад.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БАРАТЫ́НСКІЯ,
княжацкі род герба «Астоя». Заснавальнік роду князь Аляксандр Андрэевіч (15 ст.), старэйшы сын удзельнага князя Андрэя Усеваладавіча Шуціхі Мезецкага з роду чарнігаўскіх князёў. Прозвішча паходзіць ад с. Баратынь паблізу Мезецка (Калужская вобл.). Аляксандр Андрэевіч і яго сыны служылі папераменна товял. князям маскоўскім, товял. князям ВКЛ. У час руска-літ. войнаў пач. 16 ст. ўнук Аляксандра Андрэевіча, Іван Львовіч, не пажадаў заставацца ў сваёй вотчыне, якая трапіла пад уладу Масквы, і з’ехаў у ВКЛ. Ён стаў заснавальнікам лукомскай галіны роду Баратынскіх, асн. уладаннем якой была частка Лукомскага княства. Ад Мікалая, сына Івана Львовіча, пайшла аршанская лінія роду Баратынскіх, якія з 17 ст. ўсё радзей карысталіся княжацкім тытулам. У Польшчы жылі Баратынскія герба «Корчак» і «Сякера».