3. Паставіць на месца што-н. перавернутае, абернутае.
А. воз.
А. ночвы.
4. Адагнаць, накіраваць у другі бок (пра жывёлу).
А. карову ад жыта.
5. Адагнуць край чаго-н.
А. халявы ботаў.
6.безас. Аб пачуцці агіды, непрыязнасці да каго-, чаго-н. (разм.).
Адвярнула ад гарэлкі (безас.).
7.перан. Адцягнуць (увагу, думку і пад.).
Справы адвярнулі ўвагу ад дому.
◊
Нос адвярнуць (разм., неадабр.) — выказаць сваё незадавальненне чым-н.
|| незак.адваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
sniffle
[ˈsnɪfəl]1.
v.i.
1) хлі́паць
The child stopped crying, but kept on sniffling — Дзіця́ пераста́ла пла́каць, але яшчэ́ ўсё ўсхлі́пвала
2) сапці́ праз зало́жаны нос
2.
n.
хлі́паньне, усхлі́пваньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gil
м.заал. снягір; гіль (Pyrrhula pyrrhula);
gil na nosie разм. чырвоны нос;
~e pod nosem разм. соплі; смаркачы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
vórnehm
a
1) зна́тны, арыстакраты́чны, шляхе́тны
2) ва́жны
~ tun* — задзіра́ць нос
3) высакаро́дны (пра думкі)
die ~ste Pflicht — вышэ́йшы доўг
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Brust
f -, Brüste гру́дзі
sich in die ~ wérfen* — задзіра́ць нос, удава́ць з сябе́ геро́я
von der ~ weg — про́ста, без хі́трыкаў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прытыка́ць1 ’ткаць шчыльна, каб атрымоўвалася палатно, а не радно’ (Федар.). Да тыкаць, ткаць (гл.).
Прытыка́ць2 ’папракаць’ (Нас., Байк. і Некр.), ’умешваць, далучаць’ (Шат.). Укр.притика́ти ’ўмешваць, рабіць некага прычынным да пэўнай справы’, приткну́ти ’злавіць на слове’, прити́ки дава́ти ’закранаць; чапляцца’, рус.притыка́ться ’лезці ў чужыя справы; чапляцца да некага, дамагацца нечай прыхільнасці, любасці’. Гл. ты́каць, параўн. тыкаць нос ’лезці не ў свае справы’.
3. (поместить в жидкость, газ и т.п.) опусти́ть, погрузи́ть;
4. (ослабить уход) забро́сить;
а. гаспада́рку — забро́сить хозя́йство;
5. (сделать пропуск) опусти́ть, пропусти́ть;
а. сло́ва — опусти́ть (пропусти́ть) сло́во;
◊ а. ру́кі — опусти́ть ру́ки;
а. кры́лы — опусти́ть кры́лья;
а. нос — пове́сить нос;
а. галаву́ — опусти́ть го́лову
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дазо́рац, ‑рца, м.
1. Служачы, які выконвае абавязкі па нагляду за чым‑н., ахове чаго‑н.; наглядчык. Бурчыць пад нос дазорац, як сам астрог, стары.Таўлай.
2. Той, хто знаходзіцца ў дазоры; разведчык. Дазорац, ужо заўважыўшы зарыва пажару і пабачыўшы лесніка, які бег да зямлянкі, адразу адчуў нешта нядобрае і надзвычайнае.Дубоўка.У акопчыках і ў кустах каля ракі паставілі дазорцаў.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
2.Абл.звычайнамн. (вясня́нкі, ‑нак). Тое, што і вяснушкі. І шчокі і кірпаты нос былі ўсеяны такім мноствам вяснянак, што, калі твар трапляў пад сонца, здавалася, ён, успыхваў, як касцёр.Лынькоў.
3. Насякомае атрада сятчастакрылых.
4. Аднагадовая травяністая расліна сямейства крыжакветных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)