чэ́лядзь, -і, ж., зб.

1. Насельніцтва феадальнай вотчыны Старажытнай Русі, якое знаходзілася ў разнастайных формах залежнасці ад феадалаў (гіст.).

2. Дваровыя людзі, слугі (гіст.).

3. перан. Людзі нізкага службовага становішча, якія імкнуцца выслужыцца перад высокапастаўленымі асобамі (пагард.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gęstość

ж.

1. гушчыня; шчыльнасць;

2. насычанасць;

gęstość zaludnienia — шчыльнасць насельніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэзурбаніза́цыя

(ад дэз- + урбанізацыя)

працэс рассялення гарадскога насельніцтва ў сельскую мясцовасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

congestion [kənˈdʒestʃən] n.

1. перанасе́ленасць;

congestion of population ску́чанасць насе́льніцтва

2. зато́р (вулічнага руху)

3. med. закупо́рка; закла́дзенасць;

nasal congestion закла́дзенасць но́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

consumption​1 [kənˈsʌmpʃn] n.

1. fml спажыва́нне;

per capita consumption спажыва́нне на душу́ насе́льніцтва

2. расхо́д (паліва, паветра і да т.п.), выда́так

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Паля́кі, паля́к ’заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Польшчы’ (ТСБМ). Рус., укр. поля́к ’тс’. Паводле Фасмера (3, 322), запазычанне з польск. polak, мн. л. polacy < poljaninъ ’жыхар Вялікапольшчы’, адкуль стала агульнай назвай палякаў (Фасмер, 3, 322).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

анды́йцы, ‑аў; адз. андыец, ‑дыйца, м.; андыйка, ‑і, ДМ ‑дыйцы; мн. андыйкі, ‑дыек; ж.

Народнасць, якая складае частку насельніцтва Дагестанскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

армя́не, ‑мян; адз. армянін, ‑а, м.; армянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. армянкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Армянскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абісі́нцы, ‑аў; адз. абісінец, ‑нца, м.; абісінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. абісінкі, ‑нак; ж.

Ранейшая назва асноўнага насельніцтва Эфіопіі (Абісініі); эфіопы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абха́зы, ‑аў; адз. абхаз, ‑за, м.; абхазка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. абхазкі, ‑зак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Абхазскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)