przyjemnie

прыемна;

byłoby mi bardzo przyjemnie — мне было б вельмі прыемна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pić

незак. піць; выпіваць;

chce mi się pić — мне хочацца піць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cklić

ckli|ć

незак. нудзіць;

cklić mnie — мяне нудзіць; мне моташна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

boss​2 [bɒs] v. (about/around) зага́дваць (у непрыемнай, грубай або раздражняльнай манеры);

Stop bossing me around! Хопіць загадваць мне, што рабіць!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gdzieś

1. недзе; дзесьці; дзесь; дзе-небудзь;

2. кудысьці; кудысь; некуды; куды-небудзь;

mam to gdzieś! разм. мне на гэта напляваць!; мне гэта да лямпачкі!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перапе́ў, ‑певу, м.

1. Паслядоўнае чаргаванне напеўных гукаў. Птушыны перапеў. □ Прынясі мне вечарынай Перапеў крыніцы, Падары ты мне ўсмешку, Што ярчэй зарніцы. Русак.

2. перан. Паўтарэнне вядомага, раней сказанага. Перапевы старых ісцін. // Адлюстраванне чаго‑н. у форме напеўных гукаў. Зыкі зурновыя — зыкі мае вы, — майго сэрца званы, Вы — маіх думак і мар перапевы... Гурло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здранцве́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. здранцвець. — Мамка, мне страшна! — закрычала Валюшка, і гэта вывела Ліду Сцяпанаўну з стану здранцвення. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрапа́сці, ‑паду, ‑падзеш, ‑падзе; ‑падзём, ‑падзяце; зак.

Разм. Знікнуць, прапасці. Ды гады юнацтва Не запрапалі, З імі мне спазнацца Зноў перапала. Чарнушэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бестрыво́жны, ‑ая, ‑ае.

Які не ведае трывог. У бестрывожнае юнацтва Падзьмула горача вайна, І давялося мне спазнацца З трывогай — грозная яна. Ляпёшкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насвіня́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Груб.

1. Набрудзіць, напэцкаць. Насвінячыць у хаце.

2. перан. Пашкодзіць каму‑н. Ну і насвінячыў ты мне!

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)