групо́ўка, ‑і, ДМ ‑поўцы; Р мн. ‑повак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. групаваць і групавацца.

2. Аб’яднаная група, якая адасобілася ад каго‑, чаго‑н. Палітычныя групоўкі. Літаратурныя групоўкі. □ У канцы лістапада.. нямецка-фашысцкае камандаванне спрабавала дэблакіраваць акружаную групоўку. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскало́цца сов.

1. расколо́ться;

пале́на ~ло́лася папала́м — поле́но расколо́лось попола́м;

лёдавая паве́рхня ~ло́лася — ледо́вая пове́рхность расколо́лась;

2. перен. (распасться) расколо́ться;

гру́па ~ло́лася на два ла́геры — гру́ппа расколо́лась на два ла́геря

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

карбаксі́л

[ад карба- + аксі(ген)]

аднавалентная група атамаў, характэрная для карбонавых кіслот, напр. воцатнай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

карбаксіпептыда́зы

[ад карба- + аксі(ген) + пептыдазы]

група ферментаў, якая абумоўлівае ступеньчаты гідроліз бялкоў і поліпептыдаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кето́зы

(ням. Ketosen)

монацукрыды, у малекулах якіх прысутнічае кетонавая група.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Аса́да 1 ’рама, аснова акна, воза, сельскагаспадарчых прылад; драўляная частка сякеры’, ’паліца каля акна’, матэрыял для рам’ (Янк. II). Укр. осада ’ложа ў ружжа’, ’аснова воза’, ’частка (аснова) млына’. Аддзеяслоўны назоўнік ад слова асадзіць ’змясціць нешта на месца’ (параўн. рус. у Даля асаживать токарные колодочки ’стаўляць іх у калодкі, ручкі’).

Аса́да 2 ’аблога’, стар. ’сядзіба, пасяленне, умацаванае месца’ (Нас., Гарб.), дыял. насаджэнні вакол сядзібы, саду’ (Янк. II). Рус. осада (ваен.), укр. асада ’сядзіба’, ст.-рус. осада ’аблога; абарона ўмацаванага месца, пасяленне’. Польск. osada ’пасяленне, сядзіба, асада, калонія, група людзей’, чэш. osada ’пасяленне, калонія, група людзей’, славац. osada ’пасяленне, калонія’, в.-луж. wosada ’абшчына, калонія’. Паўночнаславянскае бязафікснае ўтварэнне ад дзеяслова асаджвацца ’сяліцца’, адкуль развіццё іншых значэнняў, у тым ліку ваеннага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vice​1 [vaɪs] n.

1. зага́на, хі́ба; распу́ста;

a vice ring крыміна́льная гру́па

2. недахо́п; ке́пская звы́чка; дэфе́кт;

vices of style стылісты́чныя недахо́пы;

Smoking is his vice. Яго кепская звычка – курэнне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

branch​1 [brɑ:ntʃ] n.

1. галі́на, галі́нка, сук

2. галіна́ (навукі, прамысловасці)

3. філія́л, аддзяле́нне (банка, арганізацыі)

4. дэпарта́мент; аддзе́л

5. рука́ў (ракі); адгалінава́нне (дарогі)

6. лі́нія (радаводу)

7. гру́па (моў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

набра́ться набра́цца, мног. панабіра́цца;

набрала́сь це́лая гру́ппа набра́лася цэ́лая гру́па;

набра́ться хра́брости набра́цца хра́брасці;

◊

с кем поведёшься, от того́ и наберёшься посл. з кім павядзе́шся, ад таго́ і набярэ́шся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уда́рный​II в разн. знач. (связанный с ударом) уда́рны;

уда́рная волна́ уда́рная хва́ля;

уда́рное буре́ние уда́рнае бурэ́нне;

уда́рная войско́вая гру́ппа уда́рная вайско́вая гру́па;

уда́рные музыка́льные инструме́нты уда́рныя музы́чныя інструме́нты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)