floatable

[ˈfloʊtəbəl]

adj.

1) плыву́чы (здо́льны трыма́цца на паве́рхні вады́)

2) сплаўны́ (пра раку́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

geyser

[ˈgaɪzər]

n.

1) ге́йзэр -а m.

2) esp. Brit. награва́льнік вады́ (для ва́нны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Кру́жык ’чарпак для вады’ (Федар. Рук.), ’кубак’ (Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Гл. кружка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вадагрэ́йка, ‑і, ДМ ‑грэйцы; Р мн. ‑грэек; ж.

Пасудзіна для награвання вялікай колькасці вады; кіпяцільнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадаска́т, ‑у, М ‑скаце, м.

Спад вады з высокага, але не стромага ўступа ў рацэ, ручаі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрагенера́тар, ‑а, м.

Генератар, які ператварае энергію руху вады, атрыманую ад вадзяной турбіны, у электрычную энергію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заплю́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пакрыцца пырскамі (вады, гразі і пад.). Заплюхацца з галавы да ног.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зімаро́дак, ‑дка, м.

Невялікая птушка з доўгай прамой дзюбай і вялікай галавой, якая жыве каля вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накіпяці́ць, ‑пячу, ‑пяціш, ‑пяціць; зак., чаго.

Закіпяціць нейкую колькасць чаго‑н. Накіпяціць кацёл вады. Накіпяціць малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабры́цца, ‑брыюся, ‑брыешся, ‑брыецца; зак.

Пабрыць сабе твар; пагаліцца. [Міхал:] — Дзе тут вады ўзяць, пабрыцца трэба. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)