ная́ўнасць, -і, ж.

1. Прысутнасць, існаванне.

Быць у наяўнасці.

2. Фактычная колькасць чаго-н. у дадзены момант (пра грошы, тавары і пад.).

Касавая н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́руючы, ‑ага, м.

Той, хто верыць у існаванне бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязбо́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які не верыць у Бога, адмаўляе яго існаванне.

|| ж. бязбо́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. бязбо́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саліпсі́зм, -у, м.

У філасофіі: крайні суб’ектыўны ідэалізм, які прызнае адзінай рэальнасцю толькі індывідуальную свядомасць, уласнае «я» і адмаўляе існаванне навакольнага свету.

|| прым. саліпсі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

многаўла́ддзе, ‑я, н.

Адначасовае існаванне некалькіх дзяржаўных органаў з аднолькавымі правамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагабо́жжа, ‑а, н.

Форма рэлігійнага веравызнання, якая прызнае існаванне многіх багоў; політэізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няве́руючы, ‑ага, м.

Той, хто адмаўляе рэлігію, не верыць у існаванне бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расфармірава́цца, ‑руецца; зак.

Спыніць сваё існаванне ў якасці арганізаванай адзінкі. Гарнізон расфарміраваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іды́лія, -і, ж.

1. Невялікі літаратурны твор, у якім ідэалізавана паказваецца вясковы побыт на ўлонні прыроды.

2. перан. Спакойнае, нічым не засмучанае, шчаслівае існаванне (іран.).

|| прым. ідылі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Dásein

n -s быццё; існава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)