асма́ны

[ад тур. Osman (Othman) = імя султана, заснавальніка Асманскай імперыі]

старая назва туркаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́нсульства, ‑а, н.

1. Прадстаўніцтва адной дзяржавы на тэрыторыі другой дзяржавы на чале з консулам. Савецкае консульства. // Памяшканне, якое займае гэта прадстаўніцтва.

2. Час кіравання консула ў Старажытным Рыме ў перыяд рэспублікі.

3. Час ад перавароту Напалеона Банапарта (9–10 лістапада 1799 г.) да абвяшчэння імперыі ў Францыі (1804 г.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэтра́рх

(лац. tetiarcha, ад гр. tetrarches)

правіцель тэтрархіі ў Стараж. Грэцыі і Рымскай імперыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпа́рх

(гр. eparchos)

граданачальнік Канстанцінопаля ў часы Візантыйскай імперыі, які ажыццяўляў судова-паліцэйскія функцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ага́

(тур. aga)

1) вайсковы тытул у Асманскай імперыі;

2) ветлівы зварот у сучаснай Турцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атама́ны

(фр. ottomans, ад тур. Othman = імя султана, заснавальніка Асманскай імперыі)

тое, што і асманы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вальдма́йстар

(ад ням. Wald = лес + Meister = майстар)

чыноўнік у Расійскай імперыі, які загадваў казённымі лясамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кадэ́т

(фр. cadet)

выхаванец сярэдняй ваенна-навучальнай установы (кадэцкага корпуса) у Расійскай імперыі (1732—1917 гг).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

о́бер-шэ́нк

(ням. oberschenk = старшы віначэрпій віначэрп)

вышэйшы прыдворны чын 2-га класа ў Расійскай імперыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

падзіша́х

(тур. pādišāh, ад перс. pādšah)

тытул манарха ў некаторых усходніх краінах, напр. у Асманскай імперыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)