lizard

[ˈlɪzərd]

n.

я́шчарка f., я́шчар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

круглагало́ўка, ‑і, ДМ ‑лоўцы; Р мн. ‑ловак; ж.

Маленькая пясчаная яшчарка, якая жыве ў Паўднёва-Усходняй Еўропе і ў Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вара́н ’буйная яшчарка’ (КТС). Праз рус. варан < франц. varan ’тс’, якое ўзыходзіць да араб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

basilisk

[ˈbæzəlɪsk]

n.

1) васілі́ск, базылі́шак (я́шчарка)

2) Zool. род я́шчаркі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вычва́ра ’той, які вытарашчыў вочы, глядзіць, як яшчарка’ (Нас.), вычва́рак ’дзёрзкі, смелы хлопец’ (Нас.). Да пачвара (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jaszczurka

ж.

1. яшчарка;

2. перан. змяя, змяюка, гадаўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

anguine

[ˈæŋgwɪn]

adj.

1) зьмяі́ны

2) зьмеепадо́бны

an anguine lizard — зьмеепадо́бная я́шчарка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мало́х ​1, ‑а, м. (з вялікай літары).

Кніжн. Ужываецца як сімвал бязлітаснай сілы, якая патрабуе мноства чалавечых ахвяр. Малох вайны.

[Фінікійскае molek ад імя фінікійскага бога сонца, агню і вайны, якому прыносілі ў ахвяру людзей.]

мало́х ​2, ‑а, м.

Аўстралійская яшчарка, цела якой пакрыта калючкамі.

[Лац. moloche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cham(a)eleon

[kəˈmi:liən]

n.

1) хамэлео́н -а m. (я́шчарка)

2) чалаве́к-прыстасава́нец

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

палеаза́ўр

(ад палеа- + -заур)

вялізная выкапнёвая яшчарка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)