жаўтапу́зік, ‑а, м.

Бязногая змеепадобная яшчарка жоўта-бурага і чырванавата-бурага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ядазу́б, ‑а, м.

Ядавітая яшчарка, што водзіцца ў стэпах і пустынях Паўночнай Амерыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеяя́шчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Яшчарка з падоўжаным змеепадобным целам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Казачнае страшыдла ў выглядзе крылатага змея, які дыхае агнём, пажырае людзей і жывёлу.

2. Вялікая яшчарка сямейства агамавых, што жыве ў некаторых трапічных краінах на дрэвах.

|| прым. драко́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ігуа́на, ‑ы, ж.

Спец. Вялікая даўгахвостая яшчарка сямейства паўзуноў, якая жыве на дрэвах, пераважна ў Заходнім паўшар’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lizard

[ˈlɪzərd]

n.

я́шчарка f., я́шчар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

круглагало́ўка, ‑і, ДМ ‑лоўцы; Р мн. ‑ловак; ж.

Маленькая пясчаная яшчарка, якая жыве ў Паўднёва-Усходняй Еўропе і ў Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вара́н ’буйная яшчарка’ (КТС). Праз рус. варан < франц. varan ’тс’, якое ўзыходзіць да араб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

basilisk

[ˈbæzəlɪsk]

n.

1) васілі́ск, базылі́шак (я́шчарка)

2) Zool. род я́шчаркі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вычва́ра ’той, які вытарашчыў вочы, глядзіць, як яшчарка’ (Нас.), вычва́рак ’дзёрзкі, смелы хлопец’ (Нас.). Да пачвара (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)