мане́ж, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Абгароджанае месца або спецыяльнае вялікае памяшканне для верхавой язды і конных практыкаванняў.

2. Арэна цырка.

3. Невялікая пераносная загародка для дзяцей, якія пачынаюць хадзіць.

|| памянш. мане́жык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 3 знач.).

|| прым. мане́жны, -ая, -ае.

Манежная язда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нае́зніцтва, ‑а, н.

1. Занятак наезніка (у 1 знач.); верхавая язда.

2. Прафесія наезніка ў цырку або на скачках.

3. Уст. Наезды невялікіх атрадаў кавалерыі або асобных коннікаў на непрыяцеля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растаро́пны, ‑ая, ‑ае.

Спрытны, кемлівы ў справах; упраўны, рухавы. Гэта язда падабалася Тарасу: яго пасылалі, як растаропнага служаку. Колас. [Максім:] — Не ўмееш гаспадарку сваю весці, бо не растаропны, не хітры ты чалавек... Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wheelie [ˈwi:li] n. infml язда́ на за́днім ко́ле веласіпе́да або́ матацы́кла (трук);

do a wheelie прае́хацца на за́днім ко́ле

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ritt

m -(e)s, -e язда́ [прагу́лка] вярхо́м, ко́нная прагу́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

надо́ўга, прысл.

На доўгі час, на вялікі адрэзак часу, на вялікі тэрмін. Надоўга асталася ў памяці гэтая язда, густыя лясныя пахі, спяванне птушак. Мурашка. Часта ішлі дажджы, але яны не ўсталёўваліся, неба не бывала хмурным надоўга. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jazda

jazd|a

ж.

1. язда;

~a na łyżwach — катанне (коўзанне) на каньках;

~a na nartach — катанне на лыжах;

~a konna — конная язда, верхавая язда;

rozkład ~y — расклад руху цягнікоў;

nauka ~y — навучанне кіраванню аўтамабілем;

2. конніца;

jazda! — руш!; марш!;

~a stąd! — прэч адсюль!; валі!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Hín-und-hér-Fahren

n -s безупы́нная язда́, безупы́нныя пае́здкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ла́йка ​1, ‑і, ДМ лайцы; Р мн. лаек; ж.

Парода паўночных сабак, якія выкарыстоўваюцца для палявання, язды, аховы статкаў аленяў. Паляванне з лапкай. Язда на лайках.

ла́йка ​2, ‑і, ДМ лайцы, ж.

Від мяккай скуры. Туфлі з лайкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

riding

[ˈraɪdɪŋ]

1.

n.

1) язда́ f.

2) даро́жка для язды́ (ко́нна, ро́варам)

2.

adj.

які́ е́зьдзіць, падаро́жнічае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)