прато́н

(гр. proton = першае)

стабільная элементарная часціца атама з дадатным электрычным зарадам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антыпрато́н

(ад анты- + пратон)

фіз. элементарная часціца, якая з’яўляецца антычасціцай у адносінах да пратона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ultimate​2 [ˈʌltɪmət] adj.

1. апо́шні, канчатко́вы;

my ultimate aim мая́ канчатко́вая мэ́та

2. гало́ўны, пе́ршасны; грунто́ўны;

ultimate truth элемента́рная і́сціна, і́сціна ў апо́шняй інста́нцыі;

the ultimate cause першапрычы́на

3. найвышэ́йшы; найле́пшы; найго́ршы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

электро́н ​1, ‑а, м.

Элементарная часціца рэчыва, якая нясе адмоўны электрычны зарад.

•••

Свабодныя электроны — электроны, якія аддзяліліся ад атамаў і перамяшчаюцца ў міжатамнай прасторы.

[Ад грэч. ēlektron — янтар.]

электро́н ​2, ‑у, м.

Спец.

1. Сплаў алюмінію з магніем, які мае вялікую трываласць і пластычнасць.

2. Сплаў серабра з золатам, які выкарыстоўваецца для вырабу каштоўных рэчаў.

[Ад грэч. ēlektron — янтар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антынейтро́н

(ад анты- + нейтрон)

электрычна нейтральная элементарная часціца, якая з’яўляецца антычасціцай у адносінах да нейтрона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антынейтры́на

(ад анты- + нейтрына)

электрычна нейтральная элементарная часціца, якая з’яўляецца антычасціцай у адносінах да нейтрына.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

электры́на

[ад элек(трон) + (ней)трына]

гіпатэтычная элементарная часціца з электрычным зарадам, што роўны зараду электрона, і нулявой масай спакою.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нейтры́на

(іт. neutrino, ад лац. neutrum = ніякае)

стабільная электрычна нейтральная элементарная часціца, маса якой набліжаецца да нуля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антыдэйтро́н

(ад анты- + дэйтрон)

элементарная часціца, якая з’яўляецца аптычасціцай у адносінах да дэйтрона; звязаны стан антыпратона і антынейтрона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манапо́ль

(ад мана- + палюс);

магнітны м. — элементарная часцінка, якая валодае адным магнітным полюсам (магнітным зарадам, аналагічным электрычнаму зараду).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)