Макулёндачка ’шэрая чырванагрудая птушачка’ (докш., Янк. Мат.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wühlmaus

f -, -mäuse заал. палёўка; палёўка шэ́рая

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

курапа́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Дзікая птушка атрада курыных. Белая курапатка. Шэрая курапатка. Горная курапатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мухало́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, мн. -і, -ло́вак, ж.

1. Прыстасаванне для лоўлі мух.

2. Невялікая птушка сямейства мухалоўкавых, якая харчуецца насякомымі.

Шэрая м.

3. Членістаногая жывёліна-мнаганожка, якая ловіць мух і іншых насякомых.

|| прым. мухало́ўкавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Сямейства мухалоўкавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэ́ры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шэ́ры шэ́рая шэ́рае шэ́рыя
Р. шэ́рага шэ́рай
шэ́рае		 шэ́рага шэ́рых
Д. шэ́раму шэ́рай шэ́раму шэ́рым
В. шэ́ры (неадуш.)
шэ́рага (адуш.)		 шэ́рую шэ́рае шэ́рыя (неадуш.)
шэ́рых (адуш.)
Т. шэ́рым шэ́рай
шэ́раю		 шэ́рым шэ́рымі
М. шэ́рым шэ́рай шэ́рым шэ́рых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рага́цік ’радоўка шэрая’ (узд., Нар. словатв.). Ад рог 1 (гл.), паколькі грыб мае няроўную (“рагатую”) шапачку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пухле́ц ’попельна-шэрая глеба; пясчаная ці падзолістая глеба з неперагніўшымі часткамі расліннасці’ (Хрэст. дыял.; полац., Нар. лекс.). Ад пухлы ’рыхлы, порысты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кантарэлю́ля

(н.-лац. cantharellula)

шапкавы базідыяльны грыб сям. радоўкавых, які расце ў імшыстых хваёвых лясах; ядомы; лісічка шэрая пукатая.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лабрадары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Чорная або цёмна-шэрая горная парода, якая складаецца пераважна з лабрадору (выкарыстоўваецца для розных вырабаў і ўпрыгожвання будынкаў). Абеліск з чорнага лабрадарыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растаўсце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць тоўстым; распаўнець. Прыхворваючы на сэрца, .. [старшыня] за апошнія часы так растаўсцеў, што шэрая кашуля на ім, здавалася, вось-вось распаўзецца па швах. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)