cone [kəʊn] n.

1. math., tech. ко́нус

2. bot. шы́шка (хваёвых дрэў)

3. : ice-cream cone ва́фельны ражо́к, напо́ўнены маро́жаным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стро́біла

(гр. strobilos = сасновая або яловая шышка)

1) цела стужачнага чарвяка, якое складаецца з членікаў;

2) стадыя развіцця сцыфамедуз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Кіюха́ ’рагоз і насенная шышка рагозу’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. кіёўках (гл.). Аб суфіксальным тыпе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 124.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cone

[koʊn]

1.

n.

1) ко́нус -а m.

2) Bot. шы́шка f.

2.

v.

надава́ць фо́рму ко́нуса

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Knórren

m -s, -

1) свіль, на́расць (на дрэве)

2) жаўла́к, шы́шка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bólle

f -, -n

1) бат. цыбу́ліна

2) мед. жаўла́к, гуз, шы́шка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хваёвы Kíefern-; Föhren-;

хваёвы бор Kíefernwald m -(e)s, -wälder;

хваёвая шы́шка Kíen¦apfel m -s, -äpfel, Kíefernzapfen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эпіфі́з

(гр. epiphysis = нарасць, шышка)

1) верхні мазгавы прыдатак; шышкападобная залоза ў пазваночных жывёл і чалавека;

2) сустаўны канец доўгіх трубчастых касцей (параўн. дыяфіз).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

tuz

м.

1. туз, шышка;

2. уст., карц. туз; панфіль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lightweight

[ˈlaɪtweɪt]

n.

1) асо́ба вагі́ ніжэ́йшай за сярэ́днюю

2) баксёр лёгкай вагі́

3) informal неўплыво́вая асо́ба, невялі́кая шы́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)