тэхне́цый, ‑ю, м.

Штучны радыеактыўны хімічны элемент.

[Лац. Technetium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

artificial intelligence [ˌɑ:tɪfɪʃlɪnˈtelɪdʒəns] n. comput. шту́чны інтэле́кт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бетані́т, ‑у, м.

Штучны камень, зроблены з бетону.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлушчазаме́ннік, ‑а, м.

Штучны заменнік тлушчаў. Сінтэтычны тлушчазаменнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўфуі́зм, ‑у, м.

Штучны, манерны, напышлівы стыль мовы.

[Англ. euphuism ад грэч. euphyes — высакародны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўфуісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца эўфуізмам; манерны, штучны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ХВАЛЯВÓД, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Натуральны або штучны канал для распаўсюджвання тых ці іншых хваль (гукавых, элекграмагнітных, радыёхваль і інш.).

|| прым. хвалявóдны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадасхо́вішча, ‑а, н.

Штучны вадаём для збору і захавання вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́на, ‑ы, ж.

Падземны штучны вадасцёк, труба, латок для асушэння грунту.

[З англ. drain — высушваць, асушаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінтэты́чны, -ая, -ае.

1. гл. сінтэз.

2. Штучны, выраблены з сінтэтыкі.

Сінтэтычнае валакно.

Сінтэтычная тканіна.

3. У мовазнаўстве: такі, пры якім граматычныя адносіны ў сказе выражаюцца формамі слоў.

Сінтэтычныя мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)