эўфуі́зм, ‑у, м.

Штучны, манерны, напышлівы стыль мовы.

[Англ. euphuism ад грэч. euphyes — высакародны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўфуісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца эўфуізмам; манерны, штучны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ХВАЛЯВÓД, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Натуральны або штучны канал для распаўсюджвання тых ці іншых хваль (гукавых, элекграмагнітных, радыёхваль і інш.).

|| прым. хвалявóдны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадасхо́вішча, ‑а, н.

Штучны вадаём для збору і захавання вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́на, ‑ы, ж.

Падземны штучны вадасцёк, труба, латок для асушэння грунту.

[З англ. drain — высушваць, асушаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінтэты́чны, -ая, -ае.

1. гл. сінтэз.

2. Штучны, выраблены з сінтэтыкі.

Сінтэтычнае валакно.

Сінтэтычная тканіна.

3. У мовазнаўстве: такі, пры якім граматычныя адносіны ў сказе выражаюцца формамі слоў.

Сінтэтычныя мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метэаспадаро́жнік, ‑а, м.

Спец. Штучны спадарожнік, прызначаны для метэаралагічных назіранняў; метэаралагічны спадарожнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

man-made [ˌmænˈmeɪd] adj. шту́чны;

a manmade lake шту́чнае во́зера

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

synthétisch

a сінтэты́чны, шту́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gespíelt

a шту́чны, ненатура́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)