Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
паступі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак.
1. Павесці сябе пэўным чынам, зрабіць які-н. учынак.
П. высакародна.
2. Залічыцца куды-н.
П. ва ўніверсітэт.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паслаць па назначэнні (пра тое, што паведамляецца, перадаецца); быць дастаўленым куды-н.
Кніга паступіла ў продаж.
П. у шпіталь на лячэнне.
|| незак.паступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз.паступле́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́сіцца, ‑сіцца; незак.
Уздымацца над навакольнымі прадметамі. У цэнтры паляны высіўся двухпавярховы драўляны дом з невялікім садам, агародам і гаспадарчымі прыбудовамі.В. Вольскі.Шпіталь быў недалёка, у невялічкім парку, дзе ціха высіліся стагоднія ліпы і вязы.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
hospital
[ˈhɑ:spɪtəl]
n.
1) бальні́ца f., шпіта́ль -ю m.
2) прыту́лак для бе́дных, хво́рых, стары́х
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
камфо́рт, ‑у, М ‑рце, м.
Сукупнасць бытавых выгод, зручнасцей; утульнасць. — Кожны шпіталь па сваёй утульнасці, камфорту павінен быць падобным на лепшыя санаторыі.Лынькоў.[Пётр Андрэевіч] Мельнік любіў камфорт і не шкадаваў ні грошай, ні стараннасці, каб стварыць яго для сябе.Гамолка.
[Англ. comfort.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чапі́ць, чаплю, чэпіш, чэпіць; зак., каго-што і чаго.
Разм. Закрануць, зачапіць. [Юзік:] — А мяне адвялі на перавязачны пункт, а адтуль павезлі ў Адэсу ў шпіталь. Куля чапіла касці.Крапіва.Такіх дубоў цяпер рэдка дзе ўбачыш. Іх не чапіла рука людская.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Адарваць усё, многае або ўсіх, многіх. Паадрываць дошкі ад сцяны. Паадрываць людзей ад работы. □ Вельмі ж яблыкі ўрадзілі, гатовы былі паадрываць галіны.Чарнышэвіч.Павезлі ў шпіталь [салдата]. Ён астаўся і без рукі, і без нагі... Асколкамі паадрывала.Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
institution
[,ɪnstɪˈtu:ʃən]
n.
1) грама́дзкая ўстано́ва (шко́ла, шпіта́ль), інстыту́цыя f
2) уве́дзены зако́н, звы́чай
3) уво́джаньне, засно́ўваньне, устанаўле́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
полево́й
1. палявы́;
полево́й шпатмин. палявы́ шпат;
полевая по́чта палява́я по́шта;
полева́я су́мкавоен. палява́я су́мка;
полево́й го́спитальвоен. палявы́шпіта́ль;
2.(охотничий) паляўні́чы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лазарэ́т ’бальніца для бедных’, ’шпіталь пры вайсковай часці’ (ТСБМ). Запазычана, відавочна, праз рускую мову, хаця ёсць польск.lazaret і lazaret (апошняе ў слоўніку Міцкевіча (Sł. Mickiewicza, 4, 23)). Першакрыніцай з’яўляецца дыял.венец.lazareto, італ.lazzeretto (зараз lazzaretto ’бальніца, прытулак для пракажоных’ — ад назвы касцёла Santa Maria di Nazaret (пры якім быў прытулак), якая змянілася пад уплывам імя пракажонага Лазара (Евангелле ад Лукі, XVI, 20)). Венецыянская назва распаўсюдзілася ў еўрапейскіх мовах, а ў 1714 г. з’явілася і ў рускай (Фасмер, 2, 449; Слаўскі, 4, 81–82; Клюге₁₇, 428 і інш.).