czaszka

czaszk|a

ж. чэрап;

pęknięcie ~i — пералом чэрапа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

czerep, ~u

м. кніжн.

1. чэрап;

2. чарапок; аскепак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэрматакра́ніум

(ад дэрмата- + с.-лац. cranium, ад гр. kranion = чэрап)

касцявое покрыва галавы пазваночных, утворанае скурнымі па паходжанню касцямі, што акружаюць звонку чэрап.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сплю́щенный

1. прич. спляска́ны; распляска́ны;

2. прич., техн. сплю́шчаны;

3. прил. (плоский) пляска́ты;

сплю́щенный че́реп пляска́ты чэ́рап;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гемікрані́я

(ад гемі- + гр. kranion = чэрап)

тое, што і мігрэнь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

посткранія́льны

(ад пост- + лац. cranium = чэрап)

анат. размешчаны ззаду чэрапа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

cranium

[ˈkreɪniəm]

n., pl. -niums, -nia

1) чэ́рап -а m. (ко́сьці галавы́)

2) мазгава́я ча́стка чэ́рапу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

краніяскапі́я

(ад гр. kranion = чэрап + -скапія)

візуальнае вывучэнне чэрапа ў антрапалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пралама́ць, -амлю́, -о́міш, -о́міць; -амі; -ама́ны; зак., што.

1. Зрабіць дзірку, пралом, прабіць наскрозь.

П. сцяну.

П. чэрап.

2. Змяніць напрамак пры пераходзе з аднаго фізічнага асяроддзя ў другое.

Прызма праламала сонечны прамень.

|| незак. прало́мліваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.), прало́мваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.) і праламля́ць, -я́е (да 2 знач.).

|| наз. прало́м, -у, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мігрэнь ’боль галавы’ (ТСБМ). З рус. мигре́нь ’тс’, якое з франц. migraine < с.-лац. hemicrania < ст.-грэч. ἡμι ’палавіна’ + κρανίον ’чэрап’: пры мігрэні боль пачынаецца ў адной палавіне галавы’ (Голуб-Ліер, 313).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)