чужаніца назоўнік | мужчынскі і жаночы род

  1. Чужы, нетутэйшы чалавек; іншаземны захопнік.

  2. Чужы чалавек па духу, поглядах і пад. у якім-н. асяроддзі.

  3. Не родны чалавек, не сваяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дзікун назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек з племені, якое знаходзіцца на ступені першабытнай культуры; нецывілізаваны чалавек.

  2. Нелюдзімы, дзікаваты чалавек, які пазбягае людзей (размоўнае).

|| жаночы род: дзікунка.

|| прыметнік: дзікунскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

апу́склівы, -ая, -ае.

Неахайны, недагледжаны. А. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

трагладыт назоўнік | мужчынскі род

  1. Першабытны пячорны чалавек.

  2. пераноснае значэнне: Грубіян, некультурны чалавек (лаянкавае).

|| жаночы род: трагладытка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

туляга назоўнік | мужчынскі і жаночы род

  1. Чалавек, які туляецца, пазбягае сустрэч; бадзяга.

  2. Баязлівец, нерашучы чалавек (размоўнае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

зазнайка назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

Чалавек, які зазнаецца.

  • Гэта быў сур’ёзны чалавек, не з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

człowiek

м. чалавек;

człowiek pracy — чалавек працы; працоўны чалавек;

człowiek interesu — чалавек справы;

człowiek z charakterem — чалавек з характарам;

co za człowiek! — што за чалавек!;

mój ~u! — чалавеча!;

człowiek jaskiniowy — пячорны чалавек;

człowiek pierwotny — першабытны чалавек;

szary człowiek — шэрая асоба; непрыкменты, звычайны чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзіку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чалавек з племені, якое знаходзіцца на ступені першабытнай культуры; нецывілізаваны чалавек.

2. Нелюдзімы, дзікаваты чалавек, які пазбягае людзей (разм.).

|| ж. дзіку́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. дзіку́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

nonagenarian [ˌnɒnədʒəˈneəriən] n. чалаве́к ва ўзро́сце ад дзевяно́ста да дзевяно́ста дзевяці́ гадо́ў; дзевяностагадо́вы (чалавек)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

се́ренький прям., перен. шэ́ранькі;

се́ренький челове́к перен. шэ́ранькі чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)