скіягра́фія

(ад гр. skia = цень + -графія)

тое, што і рэнтгенаграфія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

надвячо́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да надвячорка. На асеннія пожні, Завяршаючы дзень, Ападае апошні Надвячоркавы цень. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самбрэ́ра

(ісп. sombrero, ад sambra = цень)

іспанскі з шырокімі палямі капялюш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скіяскапі́я

(ад гр. skia = цень + -скапія)

ценявы метад вызначэння рэфракцыі вока.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

субумбрэ́ла

(ад суб- + лац. umbra = цень)

унутраны ўвагнуты бок парасона медуз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сцыафі́ты

(ад гр. skia = цень + -фіты)

расліны, якія добра пераносяць зацяненне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эксумбрэ́ла

(ад экс- + лац. umbra = цень)

знешні выпуклы бок парасона медуз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

scháttenhaft

a

1) падо́бны на цень [на пры́від, здань]

2) расплы́вісты, невыра́зны, няя́сны, цьмя́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Асяні́ць ’нечакана ўзнікнуць (пра думку)’. Магчыма, з стараславянскай праз старарускую ці рускую. Стараславянскае слова ўтворана ад сѣнь ’цень’ (гл. сенцы) са значэннем ’пакрыць ценню’, ’прыкрыць, захаваць’ > ’сайсці звыш’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зацьме́нне, ‑я, н.

Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрываюць другое нябеснае цела. Зацьменне Сонца. Зацьменне Месяца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)