элегантны, вытанчана-прыгожы, які адпавядае патрабаванням высокага густу і моды (напр. ф-ая гасцініца).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
франтава́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Які любіць франціць, схільны да франтаўства. Самы прыгожы і франтаваты юнак на ўвесь гарадок быў тады Сёмка Фартушнік.Чорны.Франтаваты пісец, ад якога пахла капеечнай французскай вадой, прынёс у кабінет столаначальніка яго, Гольц-Мілера, прашэнне.Мехаў.// Уласцівы франту. Франтаваты выгляд.
2. Які мае модны крой, фасон (пра адзенне, прычоску і пад.). У пакой зайшоў маладзенькі афіцэр у чорным франтаватым гарнітуры.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fashion[ˈfæʃn]n.
1. мане́ра, спо́саб, лад
2. мо́да, фасо́н;
in/out of fashion у мо́дзе, мо́дны/нямо́дны
♦
after a fashion у пэ́ўнай ступе́ні, сяк-так;
after the fashion of smb./smth.fml у сты́лі каго́-н. або́ чаго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
састарэ́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які зрабіўся, стаў стары. Сідар Нікіфаравіч — чалавек састарэлы, хваравіты, ён амаль увесь час кашляе.Аляхновіч.Састарэлы твар [Блажэвіча] праразалі глыбокія маршчыны.Шыцік.//Разм. Які стаў непрыгодным для чаго‑н. (аб прадметах). Састарэлая страха.
2.перан. Які перастаў быць сучасным, актуальным; устарэлы. [Старшыня] Занадта давяраўся, Дэвізам састарэлым кіраваўся: «Падпісана — і з плеч далоў!» І наламаў аднойчы дроў.Валасевіч.// Які перастаў быць модным. Састарэлы фасон сукенкі.
3.узнач.наз.састарэ́лы, ‑ага, м.; састарэ́лая, ‑ай, ж. Які дажыў да глыбокай старасці; вельмі стары. Дом для састарэлых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гу́рба, ‑ы, ж.
Куча снегу, намеценая ветрам. Напярэдадні ўсю ноч круціла завіруха, і па дарозе, яшчэ не ўезджанай, ляжалі гурбы снегу.Сіўцоў.Па вокны ў гурбы ўвайшлі хаты, згубіўшы свой фасон і від.Колас.
гурба́, ‑ы́, ж.
1. Група, гурт. І раптам у двор уваліла гурба дзяцей: шэсць хлапчукоў і дзве дзяўчынкі.Шамякін.Не паспелі жанчыны заняць дзялянкі, як з-за гары паказалася вясёлая, гаманлівая гурба дзяўчат.Кулакоўскі.
2.узнач.прысл.гурбо́й. Групай, гуртам, усе адразу. На катку кружыліся, праносіліся віхорам канькабежцы; то па адным, то парамі, то, узяўшыся за рукі, цэлай гурбою.Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
krój, kroju
м.
1. крой; фасон;
2. крой; кроенне;
szkoła kroju i szycia — школа крою і шыцця;
jednego kroju — на адзін манер; на адзін капыл
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)