bemálen

vt фарбава́ць, афарбава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

koloríeren

vt фарбава́ць, расфарбо́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

плюсаваць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Спец. Насычаць (тканіну) асобым хімічным растворам перад тым, як фарбаваць яе або друкаваць малюнак на ёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пафарбава́цца, пафарбава́ць гл фарбаваць;

пафарбава́цца валасы́ die Háare färben lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

чарніць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Рабіць чорным, фарбаваць у чорны колер.

    • Ч. бровы.

  2. пераноснае значэнне: Няславіць, ганьбаваць каго-, што-н.

    • Не трэба ч. людзей.

  3. Тое, што і вараніць.

|| закончанае трыванне: счарніць, зачарніць, начарніць і ачарніць.

|| назоўнік: чарненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

kolorować

незак. размалёўваць; афарбоўваць, фарбаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

farbować

незак. фарбаваць;

farbować włosy na rudo — фарбаваць валасы ў рыжы (руды) колер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасурмі́цца ’нахмурыцца’ (паўн.-усх., КЭС). У выніку перастаноўкі складу ‑ему‑ слова + сму́рыцца ’хмурнець’ пад уплывам лексемы сурміцца ’фарбаваць сурмой валасы, бровы’. Да пасмурнёць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фарбаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад фарбаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты фарбай. Фарбаваная падлога. ▪ Гаспадар прырыхтаваў ужо.. [салдату] лапці, .. вопратку — кароткую, з фарбаванага палатна. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пульверызатар, ‑а, м.

Прыбор для распырсквання вадкасці струменем паветра. Фарбаваць пульверызатарам. ▪ Раптам Тоня нечакана павярнула той пульверызатар на прараба, і пругкі струмень разведзенага мелу ўдарыў у папку. Даніленка.

[Фр. pulvérisateur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)