Verbum

хна, хны, ж.

Расліна сямейства чальчаковых, з якой атрымліваюць жоўтачырвоную фарбу, а таксама сама гэта фарба.

Х. ўжываецца для фарбавання валасоў.

клей, -ю, мн. кляі́, кляёў, м.

Ліпкае рэчыва для трывалага змацавання (склейвання) чаго-н.

Сталярны к.

|| прым. клеявы́, -а́я, -о́е.

Клеявая фарба.

ка́дмій, -ю, м.

1. Хімічны элемент, серабрыста-белы мяккі метал.

2. Жоўтая фарба, якую вырабляюць з гэтага элемента або сінтэтычна.

|| прым. ка́дміевы, -ая, -ае.

мядзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Неядавітая змяя сямейства вужоў бурага або шэра-бурага колеру.

2. Зялёная фарба, прыгатаваная акісленнем медзі.

кінава́р, -ы, ж. (спец.).

Мінерал чырвонага колеру розных адценняў (сярністая ртуць), сыравіна для атрымання ртуці, а таксама фарба з гэтага мінералу.

|| прым. кінава́рны, -ая, -ае.

разма́зацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ма́жацца; зак.

Распаўсюдзіцца па ўсёй паверхні (пра тое, што мажа, фарбуе).

Фарба размазалася па паперы.

|| незак. разма́звацца, -аецца.