fingíert

a уяўны, фіктыўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́думаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выдумаць.

2. у знач. прым. Такі, якога няма ў рэчаіснасць нерэальны; уяўны. Выдуманы рай. Выдуманы свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілюзо́рны

(ад лац. illusorius = падманлівы)

заснаваны на ілюзіях, уяўны, несапраўдны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

fiktív

a фіктыўны, уяўны, вы́думаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тро́пік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Уяўны круг, які праходзіць паралельна зямному экватару на адлегласці 23°26’ на поўнач або на поўдзень ад яго.

Т.

Казярога.

Т.

Рака.

2. Гарачы пояс зямнога шара, размешчаны паміж экватарам і гэтым кругам.

|| прым. трапі́чны, -ая, -ае.

Трапічная спёка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

illusive

[ɪˈlu:sɪv]

adj.

несапра́ўдны, падма́нлівы; уя́ўны, ілюзо́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unreal

[ʌnˈri:l]

adj.

уя́ўны, несапра́ўдны, нерэа́льны; фантасты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schéinerfolg

m -s, -e уяўны по́спех

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фанто́мны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фантома.

2. Спец. Уяўны, несапраўдны.

3. Спец. Штучна створаны, папярэдне не прадугледжаны. Фантомная схема ўключэння.

•••

Фантомны боль — адчуванне болю ў неіснуючых пасля ампутацыі канечнасцях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Панацэ́я ’у алхімікаў — лякарства нібыта ад усіх хвароб; уяўны сродак, які можа дапамагчы ва ўсіх выпадках жыцця’ (ТСБМ). Праз рус. панаце́я (польск. panaceum < лац. panaceum) з грэч. πανακεια ’сродак, які ўсё лечыць’ ад імя багіні Πανακεια (ССРЛЯ, 9, 98).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)