во́лак, -у, м.

Участак паміж дзвюма суднаходнымі рэкамі, цераз які ў даўнія часы перацягвалі волакам судна для працягу шляху.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лясні́цтва, -а, мн. -ы, -аў, н.

Участак лесу як гаспадарчая адзінка, а таксама ўпраўленне, якое ведае гэтым лясным участкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мелкаво́ддзе, -я, н.

1. Нізкі ўзровень вады ў рацэ, возеры і пад.

2. Участак ракі, возера з невялікай глыбінёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадава́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х, ж.

1. Перадавы артыкул у газеце, перадавіца.

2. Участак баёў, перадавая пазіцыя.

Знаходзіцца на перадавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лесасе́ка, -і, ДМе́цы, мн. -і, -се́к, ж.

Участак высечанага лесу або прызначаны для высечкі.

|| прым. лесасе́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аслупава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; зак., што (разм.).

Абазначыць слупамі, паставіць слупы.

А. участак.

|| незак. аслупо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разміні́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

Ачысціць (ачышчаць) ад мін.

Р. участак.

|| наз. разміні́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стрэ́льбішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

Участак, спецыяльна абсталяваны для вучэбнай або спартыўнай стральбы.

|| прым. стрэ́льбішчны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэк², -а, м.

Участак поля з пасевамі рысу, абгароджаны землянымі валікамі для затрымкі вады.

Рысавыя чэкі.

|| прым. чэ́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэнтрасо́ма, ‑ы, ж.

Участак цытаплазмы вакол цэнтрыёлі.

[Ад слова цэнтр і грэч. sóma — цела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)