наро́днасць ж., в разн. знач. наро́дность;

~ці Усхо́ду — наро́дности Восто́ка;

н. паэ́зіі — наро́дность поэ́зии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́гада, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Будыйскі храм у краінах Далёкага Усходу.

[Скажонае санскр. «бхагават» — божы, святы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыента́льны, ‑ая, ‑ае.

Характэрны для краін Усходу; усходні. Арыентальны стыль у выяўленчым мастацтве.

[Лац. orientalis — усходні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драгама́н, ‑а, м.

Перакладчык пры дыпламатычных і консульскіх прадстаўніцтвах, пераважна ў краінах Усходу.

[Фр. dragoman з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ю́кала, ‑ы, ж.

Вяленая рыба, якая нарыхтоўваецца ў запас жыхарамі Поўначы і Далёкага Усходу.

[Мансійскае, хантыйскае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́рды, -аў, адз. курд, -а, м.

Народ іранскай моўнай групы, які жыве ў Паўднёва-Заходняй Азіі, краінах Блізкага Усходу і ў Расіі.

|| ж. курдзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ку́рдскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

золатаздабыва́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які здабывае золата. Прыамур’е — адзін з перспектыўных золатаздабываючых раёнаў Далёкага Усходу. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саз, ‑а, м.

Струнны шчыпковы інструмент, распаўсюджаны ў Закаўказзі, Іране, Афганістане і іншых краінах Усходу.

[Перс. saz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усходазна́ўства, ‑а, н.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць гісторыю, эканоміку, мову, культуру і пад. краін Усходу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Óri¦ent, Ori¦ént

m -s Усхо́д; краі́ны Блі́жняга і Сярэ́дняга Усхо́ду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)