цітр

(фр. titre = якасць, характарыстыка)

1) уступны надпіс або тлумачальны тэкст у кінафільме (параўн. субцітр;

2) хім. ступень канцэнтрацыі раствору (у грамах рэчыва на 1 см​3 раствору).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

opening​2 [ˈəʊpnɪŋ] adj. пе́ршы, пачатко́вы, зыхо́дны, усту́пны;

opening chapters пе́ршыя раздзе́лы;

the opening ceremony of the Olympic games цырымо́нія адкрыцця́/урачы́стае адкрыццё Алімпі́йскіх гу́льняў;

an opening night прэм’е́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

экза́мен, -ну м., прям., перен. экза́мен;

трыма́ць э. — держа́ть экза́мен;

усту́пны э. — вступи́тельный экза́мен;

жыццёвы э. — жите́йский экза́мен;

○ дзяржа́ўныя ~ны — госуда́рственные экза́мены

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

preliminary

[prɪˈliməneri]

1.

adj.

папярэ́дні, падрыхто́ўчы, прэліміна́рны (перамо́вы)

2.

n., pl. -naries

усту́пны падрыхто́ўчы крок; папярэ́днія, падрыхто́ўчыя перамо́вы, прэліміна́рыі pl. only.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Насту́пны ’наступаючы, чарговы, прышлы, які мае наступіць’ (Нас., Гарэц., Некр. і Байк., ТСБМ), насту́пнік ’нашчадак, пераемнік; намеснік’ (Нас., Гарэц., Некр. і Байк., ТСБМ), насту́пца ’тс’ (Нас.), укр. насту́пний ’наступаючы, чарговы’, насту́пник ’пераемнік; нашчадак’, польск. następny ’наступны, маючы адбыцца; спадчынны; наступальны, агрэсіўны’ następnik, następca ’нашчадак, пераемнік; агрэсар’. Арэал распаўсюджання сведчыць аб беларуска-ўкраінска-польскай семантычнай інавацыі, параўн. славен. nastopen ’уступны’, серб.-харв. на́ступни ’наступальны; што мае характар прыступаў’ і іншыя ўтварэнні на базе *nastǫpiti, гл. ступа́ць. У іншых славян значэнне ’наступны’ перадаецца словамі, утворанымі ад *slědъ, *slěditi, параўн. рус. сле́дующий, балг. сле́дващ, макед. следен, серб.-харв. слѐдећи, славен. naslednji.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

exam [ɪgˈzæm] n. экза́мен, іспы́т; тэст;

a history/chemistry exam экза́мен па гісто́рыі/хі́міі;

an oral/a written exam ву́сны/пісьмо́вы экза́мен;

an entrance exam усту́пны экза́мен;

sit/do/take an exam здава́ць экза́мен;

pass/fail an exam здаць/не здаць экза́мен

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пай​I пай, род. па́ю м.;

вступи́тельный пай усту́пны пай;

на пая́х на пая́х;

това́рищество на пая́х уст. тавары́ства на пая́х;

приня́ть в пай разг. прыня́ць у пай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wstępny

wstępn|y

уступны;

słowo ~e — уступнае слова;

egzaminy ~e — уступныя экзамены;

tytuł ~y — перадавы артыкул;

~e porozumienie — папярэдняя дамоўленасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

раздзе́л, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Дзеянне паводле дзеясл. раздзяляць — раздзяліць (у 1–3 знач.) і раздзяляцца — раздзяліцца (у 1–4 знач.).

2. ‑а. Частка кнігі, газеты, артыкула і пад., прысвечаная адной пэўнай тэме. Уступны раздзел. □ Мікола дачытаў раздзел да канца, паглядзеўшы для памяці на нумар старонкі, закрыў кнігу. Мележ. Граматыка Тарашкевіча складалася з пяці невялікіх раздзелаў. Ліс. // Асобная галіна ведаў, частка (навукі). Арыфметыка, геаметрыя — раздзелы матэматыкі. □ Кніжкі былі пастаўлены акуратна, кожная на кант і назвай на хату, як у бібліятэцы, у пэўным парадку, па раздзелах. Ермаловіч.

3. ‑а. Лінія, якая раздзяляе што‑н., з’яўляецца граніцай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entrance​1 [ˈentrəns] n.

1. (to) увахо́д (у памяшканне або іншае месца); уе́зд;

the entrance to the cave увахо́д у пячо́ру

2. (of) увахо́д (каго-н.), з’яўле́нне;

make one’s entrance увайсці́, з’яві́цца;

entrance is free увахо́д бяспла́тны

3. паступле́нне;

entrance examinations усту́пныя экза́мены/іспы́ты;

an entrance fee усту́пны ўзнос/унёсак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)