Höcker

m -s, -

1) горб, на́расць

2) узго́рак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Бургу́н ’курган, узгорак; купіна, грудок’ (Юрч. Сін.). Магчыма, метатэза з *бугру́н (утварэнне ад буго́р; да суфіксацыі параўн. рус. дыял. бугру́нь ’горка, узгорак’, калуж.). Параўн. бурган.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маку́ша, ‑ы, ж.

Тое, што і макушка (у 1 знач.). Праме[н]і, стрэлы залатыя, Макушы лесу прабіваюць І бляскам-ззяннем высцілаюць Нябёсаў багны патайныя. Колас. — Узгорак стромы, — сказаў Камар. — Макуша — голая. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hill [hɪl] n. узго́рак, паго́рак; го́рка

♦

be over the hill infml быць непатрэ́бным, сысці́ са сцэ́ны (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kopiec

м.

1. курган; узгорак;

2. капец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wzniesienie

н. узгорак, пагорак, узвышша, узвышанасць, узвышэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

górka

ж.

1. горка, узгорак;

2. гарышча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Груд ’узгорак, груда’. Гл. града́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ascent [əˈsent] n. узыхо́джанне; пад’ём (на гару, узгорак і да т.п.); узлёт (пра самалёт);

a steep ascent круты́/стро́мкі пад’ём

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узго́р’е, ‑я, н.

Невялікае ўзвышша, узгорак. Палац стаяў па ўзгор’і. □ Па ўзгор’ю поля, па раўніне Паўзуць сталёвыя валы. Колас. // Вяршыні гор. Паклон вам, паклон вам, дняпроўскія хвалі, І Кіева вежы і ўзгор’і Карпатаў! Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)