взноси́ться

1. (подниматься вверх, ввысь) узно́сіцца; падніма́цца, узніма́цца; узвыша́цца; (взлетать) узлята́ць;

2. страд. узно́сіцца; падніма́цца, узніма́цца; см. взноси́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамінава́ць

(лац. dominari)

1) пераважаць, панаваць, быць асноўным (напр. у карціне дамінуе чалавечая фігура);

2) узвышацца над навакольнай мясцовасцю (напр. гара дамінавала над горадам).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дамінава́ць

1. (пераважаць) dominíeren vi, vórherrschen vi;

2. (узвышацца над мясцовасцю, панаваць) empórragen vi; thrónen vi (над чым-н. über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

türmen

1.

vt грува́сціць, нагрува́шчваць

2.

(sich) грува́сціцца, узвыша́цца 3.

vi (s) уцяка́ць, збяга́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

камяні́ца, ‑ы, ж.

1. Каменны або цагляны будынак. [Пан Францішак] прадаў сваю частку фальварка, купіў у ваяводскім Навагрудку камяніцу на восем кватэр. Брыль. Ціхія вулкі ўсё яшчэ чакалі таго часу, калі.. на месцы аджыўшых свой век драўляных домікаў пачнуць узвышацца шматпавярховыя камяніцы. Хадкевіч.

2. Абл. Пра камяністую глебу. Сурвіла «літасціва» дазволіў Леапольду ўзяць сабе пару дзесяцін каля Гушкавай хаты. Гэта была не зямля, а пустэча, страшэнная камяніца. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

surmount

[sərˈmaʊnt]

v.i.

1) перамага́ць, пераадо́льваць

He surmounted many dificulties — Ён перамо́г шмат ця́жкасьцяў

2) вы́сіцца, узвыша́цца (над навако́льлем)

3) перахо́дзіць

to surmount a hill — перайсьці́ ўзго́рак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

узно́сіцца

1. высок. (падняцца ўгару) sich empórschwingen*, sich áufschwingen*; empórragen vi (über A) (узвышацца);

2. разм. (заганарыцца) sich (D) viel éinbilden, sich brüsten, stolz [hochmütig] sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

улада́рыць высок.

1. hérrschen vi (над кім-н. über A) (панаваць); behérrschen vt;

2. (быць вышэй, узвышацца) dominíeren vi, vt, überrágen vt; vórherrschen vi (пераважаць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

empórragen

vi (s)

1) (über A) вы́сіцца, узвыша́цца (над чым-н.)

2) перасяга́ць, перавыша́ць (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

панава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак.

1. Мець уладу над кім-, чым-н., мець перавагу перад кім-, чым-н. або дзе-н.

П. у паветры.

П. на моры.

2. Мець пераважнае распаўсюджанне.

Там панавала менавіта гэта думка.

3. Ахопліваць, напаўняць сабой усё.

У лесе панавала цішыня.

4. над чым. Узвышацца, узнімацца над чым-н.

Узвышша пануе над наваколлем.

5. Жыць у раскошы (разм.).

Завёў сабе добрую гаспадарку і пануе.

|| наз. панава́нне, -я, н. (да 1—3 і 5 знач.).

Фашысцкія захопнікі імкнуліся да панавання над светам.

П. ў паветры.

Палітычнае п.

П. чалавека над прыродай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)