рубі́льнік, ‑а, м.

Ручны выключальнік якіх‑н. электрычных установак. Зноў націснута ручка рубільніка — і турбіна спыняецца. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гідратурбіна, гл. Гідраўлічная турбіна

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

газатурбі́на

(ад газ​1 + турбіна)

турбіна, у якой газ у камеры згарання ператвараецца ў механічную работу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Turbíne

f -, -n тэх. турбі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Propéllerturbine

f -, -n вінтава́я турбі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dámpfturbine

f -, -n парава́я турбі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ло́пасцевы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае лопасці. Лопасцевае кола. Лопасцевая турбіна.

2. Падобны па форме на лопасць. Лопасцевае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рунду́к ’невялікая крамка на рынку’, ’куфар для прыпасаў’ (Бяльк.), ’куфар’, ’турбіна’ (Касп.). Параўн. укр. рунду́к ’ганак, прылавак’, рус. рунду́к ’узвышэнне’, ’прылавак з скрынкамі’. З цюрк. orunduk ’падушка, сядзенне’, тат. urunduk ’сядзенне’ (Фасмер, 3, 517).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

турба-

(лац. turbo = віхор)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «турбіна».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

турбаагрэга́т

(ад турба- + агрэгат)

злучаныя на адным вале турбіна і рабочая машына (электрычны генератар, кампрэсар і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)