tura
1.
2. група, заезд;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
tura
1.
2. група, заезд;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дыктату́ра, -ы,
Нічым не абмежаваная дзяржаўная ўлада, якая апіраецца на сілу пануючага класа.
Дыктатура пралетарыяту — улада рабочага класа, якая ўсталявалася ў Расіі пасля 1917 г. ў выніку сацыялістычнай рэвалюцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
мануфакту́ра, -ы,
1. Форма капіталістычнай вытворчасці, для якой характэрна выкарыстанне ручных прылад і падзел працы.
2. Фабрыка, пераважна тэкстыльная (
3.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
магістрату́ра, -ы,
1. Адна з форм падрыхтоўкі навуковых кадраў з ліку асоб, што маюць вышэйшую адукацыю і рыхтуюцца да атрымання акадэмічнай ступені магістра.
2. У некаторых краінах: назва судовага ведамства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
aurochs
1) зу́бар -ра
2) вы́мерлы эўрапе́йскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кандыдату́ра, -ы,
1. Права ці магчымасць стаць кандыдатам (у 1
2. Тое, што і кандыдат (у 1
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Ur
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wáhlgang
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
скульпту́ра, -ы,
1. Майстэрства стварэння аб’ёмных мастацкіх твораў шляхам разьбы, высякання, лепкі або адліўкі, коўкі, чаканкі.
2. Твор такога мастацтва, а таксама сукупнасць такіх твораў.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Éndausscheid
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)