dead end

тупі́к -а́ m. (і пра ву́ліцу ці заву́лак)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bring to bay

загна́ць у безвыхо́днае стано́вішча, заганя́ць у тупі́к; абкружы́ць, асадзі́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

uliczka

ж. вулачка; завулак;

ślepa uliczka — тупік; бязвыхаднае становішча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fstfahren

* аддз. vi (s) i (sich) загра́знуць; се́сці на мель; заблы́тацца

перан. зайсці́ ў тупі́к

die Sche ist fstgefahren — спра́ва зайшла́ ў тупі́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

patowy

patow|y

шахм. патавы;

sytuacja ~a — тупік; безвыходнае становішча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бянтэ́жыць

1. (канфузіць) verwrren vt, in Verlgenheit brngen*; sttzig machen (паставіць у тупік);

2. (узрушыць, занепакоіць) die Rhe stören

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

збянтэ́жыць

1. (сканфузіць) verwrren vt, in Verlgenheit brngen*; sttzig mchen (паставіць у тупік);

2. (усхваляваць, занепакоіць) die Ruhe stören

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

deadlock

[ˈdedlɑ:k]

n.

тупі́к (у спабо́рніцтвах, перамо́вах)

at a deadlock — у тупіку́; ні ўзад, ні ўпе́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыкало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак.

1. што. Прымацаваць што‑н. да чаго‑н. укалоўшы або пры дапамозе шпількі, іголкі і пад. Прыкалоць кветку да валасоў. □ Пасля [салдат] зняў з сваёй пілоткі зорачку, прыкалоў яе хлопцу на кашулю. Гамолка.

2. каго. Забіць або дабіць чым‑н. колючым; закалоць. Прыкалоць кабана. □ Валька, загнаўшы .. [фашыста] ў тупік, прыкалоў штыком. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Іро́нія. Крыніца запазычання: грэч. εἰρωνεία ’пытанне’, потым ’пытанне, якое ставіць у тупік’, ’тонкая насмешка’, адкуль лац. ironia. У бел. мову слова трапіла праз рус. (Крукоўскі, Уплыў, 77). У рус. з 10‑х гадоў XVIII ст. (Біржакова, Очерки, 365) з польск., улічваючы націск (Фасмер (2, 139) не выключае магчымасці французскага ці нямецкага пасрэдніцтва, Шанскі (2, I, 114–115) называе французскую крыніцу).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)