змякча́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для змякчэння, які служыць для змякчэння. Змякчальная мазь.

2. у знач. наз. змякча́льнае, ‑ага, н. Лякарства, якое засцерагае слізістыя абалонкі і паверхні ран ад высыхання, ахаладжэння, трэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэ́нне, ‑я, н.

1. Рух прадмета па паверхні другога прадмета. Трэнне аднаго кавалка сухога дрэва аб другі.

2. Сіла, якая перашкаджае руху аднаго цела па паверхні другога. Каэфіцыент трэння, Трэнне ў машынах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыфрыкцы́йны

(ад анты- + фрыкцыйны)

які вызначаецца нізкім каэфіцыентам трэння (напр. такія матэрыялы, як бабіты, бронза).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фрыкцы́йны

(ад лац. frictio = трэнне)

які дзейнічае пры дапамозе сіл трэння (напр. ф-ая перадача).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тре́ние ср.

1. трэ́нне, -ння ср.; шарава́нне, -ння ср.;

маши́ны изна́шиваются от тре́ния одни́х часте́й о други́е машы́ны зно́шваюцца ад трэ́ння (шарава́ння) адны́х ча́стак аб другі́я;

си́ла тре́ния сі́ла трэ́ння;

коэффицие́нт тре́ния каэфіцые́нт трэ́ння;

2. мн. тре́ния перен. нелады́, -до́ў; (недоразумения) непаразуме́нні, -нняў, ед. непаразуме́нне, -ння ср.; (расхождения) разыхо́джанні, -нняў, ед. разыхо́джанне, -ння ср.; (споры) спрэ́чкі, -чак, ед. спрэ́чка, -кі ж.; (ссоры) сва́ркі, -рак, ед. сва́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыдыха́нне, ‑я, н.

1. Гук, які ўтвараецца пры выдыху ў вымаўленні, спевах і пад. Гаварыць з прыдыханнем.

2. Спец. Гартанны гук, які ўтвараецца пры дапамозе трэння струменю паветра аб краі збліжаных, але ненапружаных галасавых звязак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

градые́нтны

(лац. gradiens, -ntis = які крочыць);

г. вецер — раўнамерны гарызантальны рух паветра пры адсутнасці сілы трэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыбаме́трыя

(ад гр. tribo = расціраю + -метрыя)

сукупнасць метадаў вымярэння сіл трэння і зносаўстойлівасці паверхняў, якія труцца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абце́рці

1. ábwischen vt (выцерці); ábtrocknen vt (абсушыць);

2. (абшарпаць) ábnutzen vt;

3. (згладзіць пры дапамозе трэння) gláttreiben* аддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шо́рхат, ‑у, М ‑хаце, м.

Глухі гук, шум, шорганне ад руху, трэння, лёгкага дакранання да чаго‑н. Шорхатам апалых пачарнелых лісцяў поўніўся двор. Шыловіч. Конь тупаў ззаду — паныла і мерна, нібы ўслухоўваўся ў слабы шорхат босых хлапечых ног. Хадановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)