Verbum

жаро́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Маладая кабыла (да трох гадоў).

трайні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Прадмет, які мае тры аднародныя часткі або складаецца з трох частак.

Паляўнічы т. (трохстволка).

2. Мера або прадмет, якія складаюцца з трох аднолькавых адзінак, частак.

Дошка-т.

|| прым. трайніко́вы, -ая, -ае.

утро́х, прысл.

У колькасці трох чалавек (толькі пра мужчын ці толькі пра жанчын).

Пойдзем касіць у.

трохчле́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Алгебраічны выраз, які складаецца з трох адначленаў.

|| прым. трохчле́нны, -ая, -ае.

дратава́ны, -ая, -ае (разм.).

Звіты з трох палосак сырамятнай скуры або тонкіх тугіх вяровачак (пра пугу).

Дратаваная пуга.

трохты́сячны, -ая, -ае.

1.

Ліч. парадк. да тры тысячы.

2. Які складаецца з трох тысяч адзінак.

Т. атрад.

трохко́лерны, -ая, -ае.

Які мае ў сваёй афарбоўцы тры колеры або складаецца з трох частак розных колераў.

Т. сцяг.

трыадзі́нства, -а, н.

Адзінства трох сутнасцей, з’яў, рыс.

○

Драматычнае трыадзінства — адзінства часу, месца і дзеяння, якое ўласціва драматургіі класіцызму.

трыумвіра́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Пагадненне трох асоб для сумеснай дзейнасці, звычайна палітычнай ці ваеннай.

Ваенны т.