expend [ɪkˈspend] v. fml (in, on) тра́ціць, расхо́даваць, выдатко́ўваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запсіхава́ць, ‑псіхую, ‑псіхуеш, ‑псіхуе; зак.

Пачаць псіхаваць, траціць псіхічную раўнавагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бядне́ць, ‑нею, ‑нееш, ‑нее; незак.

Ператварацца ў бедняка, траціць сваё багацце. Там, дзе поблізу чутны ў людской гаворцы гарады Нясвіж і Слуцк, незадоўга да першай імперыялістычнай вайны пачаў бяднець у сваім вялікім маёнтку пан Гальвас. Чорны. // Спусташацца, траціць разнастайнасць, мізарнець. // перан. Траціць былую глыбіню, мізарнець, рабіцца пасрэдным. Бяднець на думкі. Бяднець на ідэі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забыццё, -я́, н.

1. Стан, пры якім чалавек траціць памяць.

Упасці ў з.

2. Стан непрытомнасці, трызнення.

Разам наплывае з.

◊

Аддаць забыццю — лічыць забытым што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

глумі́ць, глумлю́, глу́міш, глу́міць; незак., што (разм.).

Марна траціць, псаваць.

Г. дабро.

|| зак. зглумі́ць, зглумлю́, зглу́міш, зглу́міць; зглу́млены.

|| наз. глум, -у, м. і глумле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

брыдчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.

Траціць прыгажосць, станавіцца брыдкім; проціл. прыгажэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манта́ч, ‑а, м.

Разм. Той, хто неразумна траціць грошы, маёмасць; марнатравец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхава́ць, псіхую, псіхуеш, псіхуе; незак.

Разм. Траціць псіхічную раўнавагу; праяўляць нервознасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сле́пнуць, -ну, -неш, -не; слеп, -пла; -ні; незак.

Рабіцца сляпым, траціць зрок.

С. к старасці.

С. ад празмернага чытання.

|| зак. асле́пнуць, -ну, -неш, -не; асле́п, -пла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

слупяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

Траціць здольнасць рухацца ад моцнага ўзрушэння, хвалявання і пад.

С. ад страху.

|| зак. аслупяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; наз. аслупяне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)