чыніць, ✂; незак.

  1. Рабіць, учыняць, тварыць.

    • Запас бяды не чыніць.

  2. Рабіць (пра кудзелю).

    • Жанчыны чынілі кудзелю.

|| зак. учыніць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

беззако́ннасць ж.

1. беззако́ние ср.;

барацьба́ з ~сцю — борьба́ с беззако́нием;

2. беззако́нность;

твары́ць б. — твори́ть беззако́нность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Scháffensdrang

m -s пра́га тво́рчасці, працо́ўны ўздым, імкне́нне твары́ць [дзе́йнічаць, працава́ць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

procreate

[ˈproʊkrieɪt]

1.

v.t.

1) апладня́ць

2) твары́ць; прадукава́ць

2.

v.i.

нараджа́ць пато́мства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

самаво́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Чыніць, тварыць самавольства, паступаць самавольна. — Я гэтага пакуль што не збіраюся рабіць, але калі ты [Кастрыца]хочаш чэсна працаваць, дык трэба, перш за ўсё, дакладна выконваць заданні, а не самавольнічаць, — сурова папярэдзіў Леванок. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытвара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.

Разм. Вырабляць, тварыць, вычвараць. [Раман:] — Здзекаваўся [князь] з людзей, забіваў іх бізунамі і такія вытвараў штукі, што ўрэшце і зямлі цяжка стала насіць яго. Колас. // Свавольнічаць, дурэць. [Васіль:] — Амелька, кінь ты жарты свае вытвараць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тва́рба ’духмянае рэчыва для прыманкі пчол’ (Мат. Гом.), тво́рба ’прынада для пчол’ (ПСл), тво́рба́ ’тс’ (ТС). Аддзеяслоўны назоўнік з суф. -ба ад тварыць 2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тварэ́нне ’стварэнне; твор’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), творэ́нне ’тс’: bożaje tworèńnie (Пятк. 2), творыенʼе ’тс’ (Вруб.). Аддзеяслоўны назоўнік ад тварыць 1; параўн. стварэнне, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вытвара́ць ’вырабляць штукі, свавольнічаць’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Бяльк., Янк. III, Мядзв.). Рус. вытворя́ть, укр. витворя́ти ’тс’. Утворан як форма незакончанага трывання дзеяслова вы́тварыць, які ад тварыць (параўн. польск. wytworzyć ’зрабіць, стварыць’) (гл. Шанскі, 1, В, 235). Семантычны зрух ’тварыць’ > ’рабіць што-небудзь незвычайнае’ атрымаўся, відавочна, не пры пераходзе ў прастамоўна-аргатычнае асяроддзе ўжывання (Шанскі, там жа), а з’явіўся вынікам эліпса словазлучэння вытвараць штукі, свавольства, дзе дзеяслоў выступае ў сваім прамым значэнні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

твары́цца несов.

1. (делаться) твори́ться, происходи́ть;

што тут тво́рыцца? — что здесь твори́тся (происхо́дит)?;

2. страд. твори́ться; созида́ться, создава́ться; выде́лываться; см. твары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)