кардэбале́т, ‑у, М ‑леце, м.

Калектыў балетных артыстаў, які выконвае групавыя танцы (у адрозненне ад салістаў балету).

[Фр. corps de ballet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысту́к, ‑у, м.

Лёгкі стук; прыстукванне. Вось тут і пачаліся праўдзівыя танцы — з прыстукамі і іншымі аздобамі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tánzschritt

m -(e)s, -e па, крок (у танцы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

баль, -ю, мн. -і, -яў, м.

1. Вечар з танцамі і забавамі.

Выпускны б.

2. Вялікі званы абед.

3. перан. Нястомны разгул чаго-н. (рэакцыі, ваеншчыны і пад.).

○

Баль-маскарад — касцюміраваны вечар з танцамі.

|| прым. ба́льны, -ая, -ае.

Бальныя танцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курбе́т, ‑а, М ‑беце, м.

Скачок з падагнутымі пярэднімі нагамі, які выконвае верхавы конь. // Разм. Скачок, мудрагелістае па ў танцы.

[Фр. courbette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

latynoski

лацінаамерыканскі;

rysy (tańce) ~e — лацінаамерыканскія рысы (танцы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ска́кі ‘танцы’ (Бяльк., Варл., Мат. Гом.). Да скакаць, скокі (гл.) з незвычайным пераходам о > а пад націскам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fluency

[ˈflu:ənsi]

n.

бе́гласьць f. (у мо́ве); пла́ўнасьць f. (у та́нцы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эўрытмі́я

(гр. eurythmia = рытмічнасць)

раўнамернасць рытму ў музыцы, танцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

медзведзява́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Падобны чым‑н. на мядзведзя; непаваротлівы. Іван наогул не танцуе, нязграбнага, медзведзяватага, яго нават нельга ўявіць у танцы. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)