фастрыгава́ць

(польск. fastrygować, ад с.-в.-ням. vast = моцна + rige = рад)

1) шыць, сшываць рэдкімі шыўкамі, фастрыгаю, намячаючы лінію швоў;

2) шыць рэдкімі шыўкамі, рыхтуючы да прымеркі (напр. ф. паліто).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

zusámmenstauchen

vt

1) збіва́ць, спрасо́ўваць

2) сшыва́ць

3) разм. вы́рабіць пад арэ́х, разне́сці ўшчэнт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

héften

vt

1) (an A) прымацо́ўваць, прыко́лваць (да чаго-н.)

2) сшыва́ць

den Blick auf j-n, auf etw. ~ — накірава́ць по́гляд на каго́-н., на што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Кавыра́ць ’падплятаць’ (Касп.). Рус. ковырять ’тс’ утворана прэфармантам ко‑ ад вирати ’плесці лапці, сеці і да т. п.’, параўн. рус. дыял. вирать ’плясці лапці, кашолкі, сеці; падплятаць лапці; сшываць і інш.’. Такія значэнні дазваляюць тлумачыць кывіряць ’крывіць, перадражніваць’ (Бяльк.), параўн. бел. каверыць (гл.) і рус. дыял. коверить ’крывіць, перадражніваць каго-н.’, як структурную і семантычную паралель параўн. рус. дыял. шевырять ’капацца, варушыць’, шевырялка ’балбатуха’. Адносна фанетыкі (кавыраць — кывіраць) параўн. рус. дыял. вирать ’плесці’ і вирать ’хлусіць, маніць’, вырить ’хітраваць, мудрагеліць’, магчыма і рус. вырей ’чараўнік’. Магчыма, як прыклад суаднесенасці ы/і, можна прывесці і рус. вир ’вір’ і выр, вырь, вырік ’тс’, нягледзячы на заўвагу Фасмера, 1, 370, што паводле фанетыкі гэтыя словы нельга аб’ядноўваць. Адносна ы/і гл. яшчэ Шанскі, ЭИРЯ, 1972, VII, 206–207. Засведчаныя ў рус. гаворках значэнні вирать ’кідаць і пад.’, структурна і семантычна падобныя смал. каверзать ’блытаць; біць, калаціць’, кубан. ’ісці, спатыкаючыся’ дазваляюць зразумець мсцісл. кавырь ’пра парушэнне прывычнага, звычайнага ладу’ (Нар. лекс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

together

[təˈgeðər]

adv.

1) ра́зам; суме́сна; супо́льна

They were walking together — Яны́ йшлі́ ра́зам

2) to call together — скліка́ць

to sew together — сшыва́ць

3) аднача́сна

4) безупы́нна, бесьперапы́нна

He worked for days and nights together — Ён працава́ў бесьперапы́нна дня́мі й нача́мі

•

- get together

- together with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

штукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

1. Закрываць адтуліну, дзірку, забіваючы, закладаючы яе чым‑н. Штукаваць прабоіны. // Упакоўваць, шчыльна закрываць што‑н. Штукаваць пасылку.

2. Спец. Сшываць што‑н. з кавалкаў тканіны ці цыраваць такім чынам, каб шво ці цыроўка былі нябачнымі. Штукаваць шоўк.

3. перан.; і без дап. Выдумляць, майстраваць, вынаходзіць што‑н. А ў часіны больш-менш вольныя [дзядзька Марцін] займаўся майстэрствам, што мела беспасрэдныя адносіны да спраў гаспадарскіх: то калёсы ладзіў, то саху правіў, у хляве ці ў гумне парадак рабіў, або ў хаце ці ў сенцах усякія рыштункі штукаваў. Колас. Адыходзячы не ад народнай мовы, а вось ад такой робленай, пісьменнік збядняе сваю літаратурную мову, пачынае штукаваць, і тады мы ўжо не можам лёгка ўжывацца ў кнігу. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stitch

[stɪtʃ]

1.

n.

1) стро́чка f., шво n.

2) шво n. (у хірургі́і)

to take the stitches out of the wound — зьняць швы з ра́ны

3) во́чка n. (у вяза́ньні)

to drop a stitch — спусьціць во́чка

to take up a stitch — падня́ць во́чка

2.

v.t.

1) страчы́ць; штабнава́ць

2) шыць, сшыва́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

staple

I [ˈsteɪpəl]

1.

n.

1) прабо́й -я m.

2) сашчэ́пка, ско́бка f.

2.

v.t.

1) зачыня́ць на прабо́й

2) сшыва́ць, сашчэ́пліваць (папе́ры); брашурава́ць

II [ˈsteɪpəl]

1.

n.

1) асно́ўны праду́кт

2) сыраві́на f.

3) валакно́ n.

2.

adj.

1) найважне́йшы, ва́жны, гало́ўны

a staple subject of conversation — гало́ўная тэ́ма гу́таркі

2) выро́шчваны вялі́кімі ко́лькасьцямі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

seam

[si:m]

1.

n.

1) шво n.

2) шрам -у m., рубе́ц -ца́ m.

3) Geol. пласт -а́ m.

a seam of coal — пласт вугля́

2.

v.t.

1) страчы́ць шво, сшыва́ць швом

2) Figur. баразьні́ць; зрэ́зваць маршчы́намі, мо́ршчыць

Years of worrying seamed his brow — Гады́ згрызо́таў збаразьні́лі яго́ны лоб маршчы́намі

•

- burst at the seams

- come apart at the seams

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шыць, шыю, шыеш, шые; незак.

1. што і без дап. Змацоўваць, злучаць ніткай краі тканіны, скуры і пад. пры вырабе адзення, абутку і пад.; вырабляць што‑н. такім чынам. Шыць на машыне. □ Таня .. сядзела каля акна, шыла сарочку. Шамякін. [Гірня] ўмеў цяслярыць, сталярыць, трохі слясарыць і нават шыць боты. Кулакоўскі. // Займацца вырабам адзення, абутку і пад. як прафесіяй, рамяством. Вось гэты самы «брат Міша» згадзіўся вучыцца .. шыць і шые ўжо другую зіму. Брыль. // Спец. Змацоўваючы лісты паперы дротам, ніткамі і пад., вырабляць што‑н. Шыць сшыткі. Шыць кнігу.

2. Разм. Заказваць, вырабляць адзенне ў каго‑н., дзе‑н. Шыць у атэлье. □ [Варанец:] — Шылі мы раз вунь аж у Міждуб’і. Крапіва.

3. Вышываць, расшываць. Шыць гладдзю. Шыць шоўкам.

4. што. Спец. Прымацоўваючы рэйкі да шпал, пракладваць чыгунку. Шыць чыгунку.

5. што. Спец. Прымацоўваць, змацоўваць дошкі цвікамі, шпонамі і пад. Шыць плыты.

•••

Шыць на жывую нітку — а) ненадзейна, не замацоўваючы ніткі, шыць, сшываць і пад. што‑н.; б) наспех, як папала.

Шыць нападрост — шыць з запасам, з разлікам на рост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)