ра́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Парада, павучанне, як паступіць, як зрабіць.

Папрасіць рады.

2. Сумеснае абмеркаванне якіх-н. пытанняў; нарада.

Сямейная р.

3. Народны сход, а таксама савет прадстаўнікоў у розныя гістарычныя перыяды ў Беларусі, Украіне, Літве, Польшчы.

Мясцовая р.

Выбарная р.

◊

Рады няма — не хапае сілы, магчымасці справіцца з кім-, чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Lébensgemeinschaft

f -

1) суме́снае жыццё, шлюб

2) біял. сімбіёз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pożycie

н. сумеснае жыццё; сужыццё;

pożycie małżeńskie — шлюбнае жыццё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

со́цыум

(лац. socium = агульнае, сумеснае)

грамадства, сацыяльнае акружэнне чалавека, сукупнасць складзеных гістарычна форм дзейнасці людзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

współżycie

н.

1. сумеснае жыццё; суіснаванне; сужыццё;

2. біял. сімбіёз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

параге́незіс

(ад пара- + генезіс)

заканамернае сумеснае знаходжанне ў зямной кары груп мінералаў, звязаных агульнасцю ўмоў утварэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіну́зія

(гр. synusia = сумеснае прабыванне)

сукупнасць відаў раслін, якія адносяцца да адной або блізкіх жыццёвых формаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

со́цыум

(лац. socium = агульнае, сумеснае)

філас. калектыў людзей, які характарызуецца агульнасцю сацыяльнага, эканамічнага і культурнага жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дыфу́зія, ‑і, ж.

Узаемнае пранікненне атамаў (малекул) аднаго рэчыва ў прамежкі паміж атамамі (малекуламі) другога ў выніку іх цеплавога руху. Дыфузія вадкасцей. Дыфузія газаў. // перан. Узаемны абмен, пранікненне без уздзеяння знешніх сіл. Сумеснае жыццё мае польскага і беларускага Народаў прывяло да дыфузіі фальклорных матэрыялаў. Лойка.

[Ад лац. diffusio — распаўсюджанне, расцяканне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэно́бій

(гр. koinobios = сумеснае жыццё)

цэнакарпны сухі плод, які распадаецца на 4 долі, напр. у губакветных, бурачнікавых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)