oboczny

oboczn|y

1. сумежны;

2. грам. паралельны;

formy ~e — паралельныя формы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

borderline

[ˈbɔrdərlaɪn]

1.

n.

мяжа́ f.; лі́нія, яка́я разьдзяля́е; лі́нія падзе́лу

2.

adj.

1) на мяжы́, суме́жны

2) праме́жкавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

styczny

styczn|y

1. сумежны;

punkty ~e — пункты межавання;

2. мат.

~a — датычная

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

contiguous

[kənˈtɪgjuəs]

adj.

1) суме́жны, прыле́глы

to be contiguous — межава́цца

2) Geom. прыле́глы

contiguous angles — прыле́глыя куты́

3) блі́зкі, сусе́дні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adjacent

[əˈdʒeɪsənt]

adj.

блізкі́; прыле́глы; сусе́дні; суме́жны

The farm adjacent to ours has been sold — Сусе́дняя да нас фа́рма прада́дзеная

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сме́жный прям., перен. суме́жны;

сме́жные уча́стки земли́ суме́жныя ўча́сткі зямлі́;

матема́тика и фи́зика — сме́жные дисципли́ны матэма́тыка і фі́зіка — суме́жныя дысцыплі́ны;

сме́жные предприя́тия суме́жныя прадпрые́мствы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Суме́жжа ’паласа, тэрыторыя, якая мяжуецца з чым-небудзь’ (ТСБМ), суме́жны ’суседні’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Гарэц.), суме́жнік ’сусед па ўчастку’ (Выг.; кобр., Горбач, Зах.-пол. гов.), су́меж ’побач, у суседстве’ (Нас.), суме́ж ’тс’ (Ласт.), ст.-бел. сумеж ’побач’ (XVI ст., Карскі 2-3, 446), сумежникъ ’бліжэйшы сусед’ (Ст.-бел. лексікон). Укр. су́між ’сумеж’, суме́жжья, суме́жник, сумі́жник, сумі́жний, стараж.-рус. сумежие ’граніца, пагранічча’; у іншых славянскіх мовах шмат дэрыватаў з рознымі суфіксамі, параўн., напр., чэш. soumezí, славен. soméja ’супольная граніца, мяжа’, серб.-харв. sùmeđa ’тс’, на аснове якіх Борысь (Prefiks., 123–124) рэканструюе прасл. *sǫmedʼ‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

су..., прыстаўка.

1. Ужываецца пры ўтварэнні назоўнікаў і абазначае: а) сумеснасць, саўдзел, напрыклад: суапякун, сунаймальнік, сунаследнік, субяседнік; б) сукупнасць, зборнасць, напрыклад: сузор’е, суквецце, суплоддзе.

2. Ужываецца пры ўтварэнні прыметнікаў і абазначае: а) суадноснасць пэўнай якасці паміж прадметамі, напрыклад: сугучны, суразмерны, сузалежны; б) збліжэнне, супадзенне ў прасторы або ў часе, напрыклад: суладны, сумежны, сумесны, сучасны; в) указанне на ўнутранае адзінства чаго‑н., напрыклад: суцэльны.

3. Ужываецца пры ўтварэнні дзеясловаў і абазначае сумеснасць, суправаджэнне або ўстанаўленне суадносін паміж чым‑н., напрыклад: суіснаваць, сумясціць, суаднесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

allied

[ˈælaɪd]

adj.

1) блізкі́; суме́жны

allied sciences — суме́жныя галі́ны наву́кі

2) саю́зьніцкі, саю́зны

allied nations (armies) — саю́зьніцкія наро́ды (а́рміі); алія́нты

3) спалу́чаны

allied banks — спалу́чаныя ба́нкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

генагеагра́фія

(ад ген + геаграфія)

сумежны з генетыкай і біягеаграфіяй кірунак даследаванняў, які выяўляе геаграфічнае пашырэнне і частоты алеляў, што вызначаюць асноўныя прыметы і ўласцівасці ў межах усяго або часткі арэала пэўнага віду арганізмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)