вы́рак, ‑у, м.

Уст. Пастанова, рашэнне суда; прыгавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неправамо́цнасць, ‑і, ж.

Спец. Стан неправамоцнага. Неправамоцнасць суда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

arraign [əˈreɪn] v. law прыця́гваць да суда́; абвінава́чваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аліме́нты, -аў.

Матэрыяльныя сродкі (грошы), якія выплочваюцца ў адпаведнасці з пастановай суда на ўтрыманне непрацаздольных дзяцей або бацькоў асобамі, што звязаны з імі адносінамі роднасці.

Плаціць а.

|| прым. аліме́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

верды́кт, ‑у, М ‑кце, м.

Пастанова, прыгавор (пераважна суда прысяжных).

[Ад лац. vere dictum — правільна сказанае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампетэ́нтнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць кампетэнтнага; дасведчанасць. Кампетэнтнасць меркавання. Кампетэнтнасць суда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

присужде́ние ср. прысуджэ́нне, -ння ср.; (приговор суда) прысу́д, -ду м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рашэ́нне ср., в разн. знач. реше́ние;

гэ́та зада́ча ма́е два ~нні — э́та зада́ча име́ет два реше́ния;

р. суда́ — реше́ние суда́;

◊ саламо́нава р. — соломо́ново реше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

juror [ˈdʒʊərə] n.

1. член суда́ прыся́жных

2. член журы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арбітра́ж, ‑у, м.

Вырашэнне арбітрамі спрэчак, якія не падлягаюць кампетэнцыі суда; трацейскі суд.

[Фр. arbitrage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)